Od pewnego czasu przebywam w Holandii i z przyjemnością obserwuję codzienność w tym kraju, codzienność w sensie otoczenia, wyglądu ulic, domów oraz zachowań ludzi tu żyjących. Przyznam się, że bardzo lubię ten kraj za to, jak pięknie ludzie żyją tu w zgodzie z naturą, jak bardzo szanują zieleń i świat zwierząt, za cudne uliczki i piękne domki budowane w konkretnym stylu. Lubię ich porządek i ład oraz harmonię jaką tworzą budując nowe i wzorując się na przeszłości.
Na ulicach jest przyjaźnie i zawsze można liczyć na kilka uśmiechów dziennie od obcych ludzi, ludzie są zainteresowani tym, co się z Tobą dzieje, a w szczególności tym, czy nie dzieje się nic złego. Często jeżdżę do pracy lub z pracy nocą i pewnego razu zatrzymałam się i coś dłubalam przy rowerze, w ciągu kilku sekund pojawił się przy mnie samochód i ludzie zaczęli się pytać, czy w czymś mi nie pomóc.
Jako rowerzysta jestem świętą krową i wszędzie mam pierwszeństwo, jest to ściśle przestrzegane, a miasta i miasteczka mają fantastyczną sieć ścieżek rowerowych. Zadziwiają mnie zwierzęta, które w ogóle nie boją się ludzi. Nocami mijam w centrum miasta na trawnikach stada zająców. Ptaki spacerują wszędzie i nikogo się nie obawiają, najfajniejsze są przeróżne kurki wodne i kaczki, które są tu wszędzie i chodzą po ulicach.

Ewo, z Twojego opisu to kraj moich marzeń , choć jak w każdym kraju i tam więzienia nie stoją przecież puste
Już widzę te kaczuchy porozjeżdżane na placki na naszych ulicach, przedwczoraj na jezdni leżał piękny borsuk, oczywiście zabity. Borsuki nie wyskakują na jezdnię zza krzaków jak tygrysy, wiem bo nieraz miałam z nimi spotkanie, a jednak ktoś nie dał mu szansy.
Super foty.

Iwonko, wiadomo że idealnie nie jest, ale ja nie wnikam w statystyki więzienne, tylko obserwuję zwyczajne życie wokół mnie. Różnica między tym miejscem, a sposobem życia w naszym kraju jest ogromna. Generalnie widzę przepaść kulturową, a patrząc na rodaków jacy tu przyjeżdżają (jakieś 80% z nich to wulgarne stworzenia), to smutek mnie ogarnia. Na szczęście w tej zbieraninie prostactwa zawsze można wyłuskać po pewnym czasie grupę wartościowych ludzi, używających normalnego języka i myślących o tych odrażających zachowaniach tak samo jak ja. Przerażają mnie Polki w różnym wieku, dla których przekleństwa są podstawą wysławiania się.
A wracając do ptactwa, te okazy mijam każdego dnia rowerkiem, kaczuchy widoczne na trawniku, spacerują sobie po chodnikach, przechodzą po ulicach między oczkami wodnymi i kanałami, których tu sporo. Nie boją się i zawsze mają pierwszeństwo. Nie uciekają przed ludźmi.
Trochę zdjęć z mojej uliczki gdzie mieszkam.


No niestety, to forum ciągle beznadziejnie działa i wstawienie zdjęć to jakiś horror. Wczoraj post poszedł za trzecim razem ze zdjęciami, a przy tym za każdym razem po wysłaniu wyrzuca mnie na stronę główną. Internet mam rewelacyjny tu, dużo lepszy niż w domu więc mój zapał już zmalał do minimum.

Wysyłanie zdjęć na raty jest frustrujące bardzo.

Urocze miasteczko, mogłabym mieszkać w jednym z tych domków na ostatnim zdjęciu ))

To Kerkweg, na wysepce jest kościół ewangelicki. Ulica jest piękna, szczególnie teraz jak obudziła się zieleń.

ahh, piękne zdjęcia. NA żywo z pewnością wyglądają jeszcze piękniej

cudowne miejsca pokazujesz Ewo-prosimy o więcej

A cóż to za cisza? Ewa, nie poddawaj się i wstawiaj choć po jednym zdjęciu. Mieszkasz w tym samym miejscu co poprzednio?
Piszesz o przepaści kulturowej, znam to, bardzo dobrze znam. Równie dobrze znam problem niekulturalnych Polaków emigrantów, choć na moje szczęście, tu gdzie mieszkam jest ich niewielu, a może to ja ich nie spotykam? Przyjeżdżając tu postanowiłam nie utrzymywać kontaktów z Polakami i jak do tej pory nieźle mi idzie. Mamy kilku swoich znajomych, ludzi na tzw poziomie i wystarczy.

Pisz, bardzo ładnie Cię proszę

Ładne zdjęcia, chętnie obejrzę więcej
Na co zwrócić uwagę będąc w Holandii po raz pierwszy?

Jaka szkoda,że tu taka długa cisza,piękne zdjęcia i miły komentarz.

Witam wszystkich serdecznie. Moja depresja oddala mnie od ludzi, taki charakterek mam i nie radzę sobie z tym. Uciekam w samotność i milczę uparcie.
Ness, nie wiem dlaczego tak jest, ale ponad 90% ludzi przyjeżdżających tu z Polski to dla mnie większa lub mniejsza patologia. Szczególnie odrażające są dziewczyny i kobiety, które wulgarnym językiem opowiadają o wszystkim co dotyczy ich życia, no i nie chodzi mi o osoby używające tzw. przerywników, tylko o kosmiczną wręcz wulgarność językową i brak wstydu w tej kwestii. Niestety zdana jestem na te osoby w czasie przerw, a i podczas pracy nie da się zatkać uszu i nie słyszeć ich prostackich wywodów. Powoli wyłuskuje ludzi wartościowych i tak jak ja izolujących się od tego chorego świata, ale to jest garstka. Holendrzy dobrze wiedzą z kim mają do czynienia i jak są jakieś kontrole w pracy, to zawsze piszą maila uprzedzającego, że przekleństwa w pracy nie będą tolerowane.
Mieszkam teraz pod Rotterdamem i bardzo sobie chwalę to miejsce, domek jest ładny i zadbany, współlokatorzy dbają o wszystko, sprzątają po sobie, mamy nawet ogródek i oczywiście sporo kwiatów w nim bo jedna z pań oraz ja kupujemy co rusz coś kolorowego. Co prawda współlokatorzy nagrabili sobie u mnie głośnym zachowaniem, ale 2 tygodnie temu wyłożyłam im, ich prostym językiem co o tym myślę i zostałam przeproszona, teraz jest dużo lepiej.
Dużo podróżuję jeśli tylko mam wolną niedzielę, ludzie z którymi mieszkam nie mają zainteresowań, a ja nie przywykłam do ględzenia o niczym, dlatego wolę gdzieś pojechać w niedzielę niż siedzieć bezczynnie w domu. Tydzień temu byłam w Antwerpii, jutro jadę do Gandawy.
A tak kwitną hortensje w mojej okolicy, przy okazji kilka fotek z parku, czyli z dzisiejszego dnia, jak wracałam z pracy to sobie zajechałam rowerkiem nad jeziorko.

Park w mieście.

Ewa, jeszcze trochę i zacznę Ci zazdrościć tej pracy w Holandii...
Fajnie, że się odzywasz..

W Polsce też hortensje zaczynają już kwitnąć. Bardzo wcześnie w tym roku.