Siberia napisał: Metoda - jak pisała Dagmara - jest prosta: kromka suchego chleba 1 w tygodniu .
Podziwiam samozaparcie, ja nie dałabym rady .

Dagmarko ,sukienka dopasowana do okolicy Kwiecista i kolorowa .Do twarzy Ci w niej .Dalie masz przecudne i pewnie jesień długo nie zepsuje Ci kolorów .

Ja się pytam, Koleżankę, gdzie są fotki ze śniegiem w ogródku? Taki hit, a tu ani słowa na ten temat
Ach to życiem kawiarniane

Dagmarko, ja jestem tylko 3 cm od Ciebie wyższa

Miłko, było mi bardzo miłko

Nowinko sukienka wgrała się w kwiecie daliowe
A co do dali to chyba takiej puchatej kołderki nigdy w życiu swoim dalie nie widziały,oczywiście ze śniegu

Edytko pierwszy dzień najtrudniejszy potem idzie jak z płatka,teraz to mogłabym nawet dwa dni o chlebie i wodzie wytrzymać,kwestia silnej woli,np dzisiaj taką głodówkę sobie zrobiłam i jest OK,jednak 5 kl nie zrzucę no może po zimie i to przez okres 2 miesięcy.

Iwonko szkoda mówić rano było tylko obielone teraz już dalie nawet nie dychają jak tak dalej pójdzie to jutro łopata będzie w ruchu
Ostrzegali przed deszczem,w piwnicy w starym domu wodę mieliśmy po kolana
To nie hit,owce zostały na Halach
Mowisz trzy cm ale to i tak dużo pozdrowionka ze śnieżnej Zawoi,w sobotę ludziska opalali się na Halach a dzisiaj z domu pies nie chce wyjść śpi w kotłowni na dodatek palimy w centralnym więc mu ciepło,jeszcze rano znalazłam trochę grzybków



Teraz to dopiero jest śniegu,nie to co na zdjęciu.













Woda opadła bo wczoraj to była powódz.




Kaczki mają uciechę,

Po mocnych i nocnych opadach śnieżnych mój ogród wygląda jak pobojowisko wszystko leży pokotem,akacja pod ciężarem mokrego śniegu złamała się jabłonka która od 16 lat raczyła mnie swoimi pysznymi jabłkami nachyliła sie tak mocno że naderwała swoje korzenie,na razie ja mocno podparłam jak przeżyje zimę to będzie dobrze,wszystkie magnolie,azalie o 6 rano ratowałam zrzucając mokry i ciężki śnieg a dalie cóż wyłamane jak po tornadzie oby nie uszkodziło bulw,ale mnie czeka sprzątania tylko oby się coś niecoś ociepliło . Zdjęć nie daję bo ten widok chcę jak najszybciej zapomnieć. Drogi mamy nie przejezdne bo ciężki śnieg połamał drzewa.

O rany szybko naśnieżyło ,ale fajnie to wygląda .Taki śnieg to szybko się rozpuści .Mam nadzieję ,że te cudne dalie nie zmarzły mimo tego .Szkoda by było

Nowinko po daliach zostały tylko wspomnienia

Cholerny świat... czyli jeszcze dowaliło...

Szkoda owiec i ogrodu. Ratuj jabłoń, bulwy dalii dadzą radę.
Muszę swoje oznakować, bo lada dzień może być po ptakach...
Dobrze, że napisałaś o jabłonce. Moja młoda pochyliła się już w ciągu lata. Muszę ją solidniej ustabilizować, bo duża ilość jabłek i ewentualny opad śniegu mogą położyć drzewko.

Nie przezięb się w czasie sprzątania

Kwitnące dalie na tle śniegu ślicznie wyglądają ale tylko na fotkach. W realu nie chciałabym o tej porze doświadczyć takiej śnieżycy. Współczuje z powodu zniszczonych roślin i pracy przy sprzątaniu ogrodu. Pewnie będą jeszcze cieplejsze dni ale to zniszczonych roślin nie naprawi.

Oj kochane dziewczyny,paskudny ten rok przestępny,dalie wszystkie wykopane podpisane te cenniejsze wywiezione do mamy.Niby zrobiło sie cieplej ale pada prawie codziennie,w piątek i sobotę wypieliłam prawie wszystkie rabaty.
Siberio obawiam się że jabłonkę nie uratujemy naderwało jej korzenie,chociaż była podparta,ale mokry snieg był z byt ciężki na dodatek jabłonka rosła na skarpie
Pochowaliśmy ławki,wiatrak,kółka,huśtawkę wszystko ma swój czas,kwiaty balkonowe chociaż jeszcze pięknie kwitły to też posprzątałam.
W tym roku nawet liście drzew sie nie przebarwiają bo grzyby je wcześnie zaatakowały,klony, dęby zrzuciły brązowe liście.




Azalie dają popis jesienny.




Inko dalie już posprzatane,ale chodząc po lesie serce się kraje na widok wyłamanych drzew,znów trzeba się zabrać za sprzątanie lasu.Bo ja jestem z męzem z tych,co uwielbiają stroić drzewa na opał,a po drugie to dobre na figurę Ktoś kiedyś powiedział że las będzie,a nas nie będzie,i coś w tym jest











Chodząc po okolicy,smutne jest to że wiele przysiółków pustoszeje nikt nie chce mieszkać w tych oddalonych miejscach.


Sama radość spotkać rogasia w lesie,na dodatek wcale się nie bał obok niego pasła się małżonka.

Nostalgia Cię dopadła a przecież jest pięknie i tak jak od lat...

Ja w tym roku kolorów jesieni prawie nie oglądam. Może raz dziennie na spacerze z psem, ale czasem chodzę tylko w nocy

Weekendy spędzam w schronisku, a tam... nie wypada w towarzystwie o tym mówić

Daguś, przepiękną jesień pokazałaś. A ta opuszczona chatka zupełnie jak z bajki
Pozdrawiam

Dagmaro!
piękne są te Twoje fotki,jak i optymistyczne jest Twoje podejście do trudów życia,
(a że czasami dopada nas smutek to taka nasza polska natura)a dalie -żal ,że ich już nie ma ale i tak by nie długo trzeba by było zrobić porządek to masz już to z głowy ,u mnie kuj.-pomorskie deszcz też wzbudza jesienną nostalgie i nic się nie chce i pada ,pada ,pada -pozdrawiam Żaneta

W Twoim wątku zawsze można liczyć na piękne zdjęcia. Chateńka jak z bajki i do tego pan roguś, jak go kapitalnie nazwałaś. Dlatego bardzo często do Ciebie zaglądam.

Iwonko często mnie dopada nostalgia, trudno jest wszystkim dogodzić.
Teściowa po śmierci męża jest coraz bardziej przybita
Mąż jest kierowcą autobusu,często wozi róznych ludzi,jeżdzi z nim Pani nauczycielka która jest niewidoma,zawsze mąz jej mówił kiedy ma wysiadać.Ostatnio pyta jej się dlaczego nie wysiada.
A ana opowiedziała mu swoją tragiczną historie życia,9 lat była żoną wspanialego człowieka który się nią opiekował.Urodziła dziecko ale gdy miało 2 latka zmarło,jakoś to przeżyła i kilka miesięcy temu,jej mąż został wypowiedzenie z pracy,miał 46 lat tak się przejął że serce mu nie wytrzymało i zmarł. Jak by tego mało było teściowa wygoniła ją z mieszkania.W mojej głowie się to nie mieści.
Każda pora roku jest piękna,ale jesień powala na kolana,szkoda tylko że w tym roku pogoda kapryśna,kilka dni było ciepłych i bezchmurnych.
Ja każdą wolna chwilę spędzam w plenerze,dziękuję Bogu za to że mam oczy,i mogę zachwycać się przyrodą.
Odkąd brakło taty i teścia teraz wiem że chodzą ze mną,są bliżej niż za życia.
Podziwiam Cię za poświęcenie dla psiaków,to jest piękne ze są jeszcze osoby które za darmo dzielą się swoim cennym czasem




Vercio powoli liście opadają,wyobraź sobie że w tej chatce mieszka ktoś.




Żanetko dziękuję,dalie pochowane ale czy przeżyją zimę,zawsze są straty.
Zostało mi jeszcze pograbic liście po ogrodzie,fakt jak jest ładna pogoda chce się żyć,szarość nas dołują.
Ale chyba każdy tak ma.






Inuś dziękuję,ogród powoli zasypia jeśli będzie zdrowie to na zdjęcia pleneru możesz liczyć,muszę jeszcze przyniesc parę gałęzi świerkowych na okrycie niektórych roslin.

Z domu nie wyszłam ,a tyle widziałam Widoki cudowne Dagmarko .Masz Ty szczęście dziewczyno w takich okolicach mieszkać.
Wyjdziesz z ogrodu i znowu masz ogród .Chyba łatwiej jest znieść oczekiwanie na wiosnę w tak cudnych okolicznościach przyrody .
Zostawiam Ci pozdrowienia na jesiennym listku

ja również tęsknie czekam na Twoje cudne zdjęcia ,bo uwielbiam góry choć tak mało je znam a w tym roku w ogóle nie udało mi się jechać,ale obiecałam sobie ,że muszę odwiedzić Twoją cudną Zawoję. A historia ,którą opisałaś strasznie smutna ,ech czemu życie jest takie skomplikowane?pozdrawiam Żaneta

Nowinko właśnie moja okolica jest wisienką na torcie,przyroda sama pielęgnuje to cudo,każda pora roku zachwyca,ale trzeba wyjść z domu,wiele ludzi nie docenia tego co ma.
Może ktoś myśli że mam nie po kolei w głowie,myślę że też w jakichś sposób jestem uzależniona,jednak ruch to zdrowie,15 lat siedziałam w domu czekając aż dzieci odrosną,najmłodsza pociecha długo chorowała i potrzebowała więcej mojej opieki,teraz jest chwilka na oddech,bo dzieci rosną i założą własne rodziny.


Dzisiaj miałam fajne przeżycie,wczesnym rankiem,wybrałam się z Puszkiem na szybki wypad w moje ulubione miejsce,gdzie widać panoramę Tatr.Aby tam dojść muszę iść,przeszlo h pod górę.W lesie była jeszcze szarówka gdy usłyszałam w gęstym lasku pochrumkiwanie,wiem że dziki teraz są nie grozne,ale Puszek był zagrożony bo różne przeboje miał z dzikami.A ja kiedyś musiałam uciekać na drzewo gdy naszłam na lochę z dziećmi.
Psa zawołałam aby tam nawet nie patrzył,posłuchał a ja zaczełam się szybko oddalać,oglądam się za siebia a tam dzik wielki wychylił łeb zza młodnika,serce o mało mi nie wyskoczyło,jednak dzik nie rzucił się na nas




Żanetko dziękuję,i zapraszam do Zawoi nie będziesz się nudzić ta historia dała mi do myślenia jak niektórzy mają ciężko w życiu.








W drodze powrotnej naszłam stado łań z 2 jeleniami,ale miały poroża jednak ich sie nie boję


Dla takiego widoku,warto się męczyć podejściem pod górę.




Męza po południu posłałam po gąłęzie jodłowe,bo po drodze znalazlam jodłę złamaną.
Rodki nakryłam,aby nie przemarzły jak w tym roku.

Widoki bajeczne

Dobrze, że chce Ci się robić zdjęcia i nimi z nami dzielić

U nas jodeł wcale nie ma. Jedną kupiłam sobie kiedyś do ogrodu (moje pierwsze zakupy internetowe), ale nie przeżyła pierwszej zimy

Co z niewidomą nauczycielką? Ma rodzinę, która ją przyjmie?

Dagmarko, cudowne widoki! Z energią wewętrzną to możemy sobie ręce podać jak widzę. I jak tutaj nie wierzyć w znaki zodiaku? Bo w kawiarence doczytałam, że jesteśmy z pod tego samego W jednym miejscu się nie usiądzie, ruch to podstawa
Bardzo smutna historia z nauczycielką. Ech...