Cudnie masz poszłabym w pole w takich warunkach nie to co u nas gdzie 'smogi' ciągną się nad ziemią

Pańcia wydeptała ścieżkę, to można kroka zrobić

O, nie zdążyłam dokończyć relacji a tu już goście
Dokończę więc w kolejnym poście

Postanowiłam przedeptać ścieżkę dalej licząc na to że Wiko zdecyduje się pójść za mną



a do lasu było już niewiele, na horyzoncie widać już pierwsze drzewa



ale Wiko nie był zbyt towarzyski i wybrał domowe pielesze
Pozostało więc wracać bo z psa już pozostał mały czarny punkt na horyzoncie



tu szukanie cieńszej warstwy śniegu na ścieżkę



i powrót do domu a pies z radości nawet przyszedł po mnie by wracać razem



a więc spojrzenie na lewo i prawo oraz kierunek dom

Wiesiu cuuudnie!
A pieska rozumiem, co bedzie sobie 'brudził' futro w tym białym czymś...

Nelu, ja go też rozumiem bo do jego łapek kleją się takie kule że trudno mu chodzić i co parę metrów trzeba je odrywać , dlatego deptam mu ścieżki
Pozdrawiam wieczornymi widoczkami z okna

Pieseczka w takie białe i zimne coś chciałaś wyciągnąć i na zmarnowanie jego łapki narazić , a widoki cudne, uwielbiam takie krajobrazy i nawet jak nie pisuję to oglądam z przyjemnością.

cudowne widoczki -uwielbiam zimę w takim wydaniu

Jesteś bogatą osobą bo masz tak piękne miejsce na ziemi. Spojrzałam na pierwszą stronę wątku
i czy to zimą czy wiosną takie widoki to coś bo lubię najbardziej.
Relacja ze spaceru wspaniała a psiak dba o zdrowie swojej pańci dlatego tak wcześnie zawrócił.
Do szczęścia tak niewiele potrzeba tylko zdrowie i kochany kompan.

Uwielbiam takie widoki i te dzienne, i te wieczorne!
Najbardziej mi się podoba to z pieskiem dążącym w dal w śniegu!

Przepieknie Wiesiu przepięknie

Ewo, jakże by to się miały łapki zmarnować w takim białym puchu a jako dobra pańcia deptałam ścieżkę by sobie brzucha nie ośnieżył
To dla Ciebie jeszcze jeden krajobrazek



Żaneto, i dla Ciebie zimowy widoczek



Wiolu, to prawda że tutaj niewiele człowiekowi potrzeba do szczęścia a ja uwielbiam te spacery do lasu



Miłko, dla Ciebie tym razem szczegóły pstryknięte po drodze





Danusiu,a dla Ciebie przydomowe sopelki

cudnie-dziękuję

A ja zgarnęłam wszystkie widoczki i jestem szczęściara
Tak, tak te kudłate delikatne stwory nie nadają się w takie głębokie białe cóś, normalnie nie masz sumienia ciągnąć go na

Moja psina zimą uwielbiała hasać w śniegu, ale bardzo szybko się takie hasanie kończyło, bo łapki miała króciutkie i kule śniegowe robiły się jej tak duże, że w końcu nie dostawała do ziemi

Przepiękne widoki...Na ekranie mogę z ciekawoscią oglądać i podziwiać jaki ten nasz kraj piękny... W naturze przerażaja mnie te odleglości- jestem typowy mieszczuch i trwożyły by mnie dalekie domy i bliski las ... No i wiecznie "pod górke"...

Juleczko - albo z górki - zależy jak popatrzeć...

Żaneto, będzie coś jeszcze

Majko, ależ ja sadystką nie jestem, przecież wydeptałam mu ścieżkę . Dzisiaj doszliśmy jeszcze troszkę dalej ale do lasu brakło jakieś 200m

Ewciu, no właśnie najgorsze są te śniegowe kule . Jak idzie ścieżką to nie ma problemu, ale taki spacer to żadna frajda , dlatego chciałam dotrzeć do lasu, bo tam są przejeżdżone drogi

Juleczko, ja kocham taką dzikość a do miasta zawsze można dotrzeć samochodem , no chyba że śniegu po pas

A w ogrodzie prawie wszystko na biało







Otrząsałam bukszpany i iglaste ze śniegu i dotarłam do mojego największego rodka



delikatnie wygrzebałam go spod tych zwałów ale jest strasznie pogięty , mam nadzieję że do wiosny stanie do pionu

Wiesiu, jeśli się nie połamał to raczej nic mu nie będzie. A jaki to?

Nelu, to 'Nova Zembla'. Nie wygląda na połamanego ale się pogiął bo ma bardzo wyciągnięte gałązki. Rósł w strasznym gąszczu na Śląsku i dostał miejscówkę w podkarpackim zagajniku. Zadomowił się dobrze i ładnie kwitł. Mam nadzieję że da radę i nie będę musiała nadmiernie go ciąć

Rzeczywiście dowaliło śniegu mnie tak przygina śniegiem małego rodka, leży potem cały na płasko i po paru latach jest bardzo skrzywiony a że dawno nie było wielkich śniegów a ja go zaczęłam odmładzać to może uda mi się go wyprostować
Co do śnieżnych spacerów to rzeczywiście te lodowe kulki między paluszkami są bardzo męczące, pamiętam jednego mojego psiaka który miał pomiędzy paluszkami dodatkowe owłosienie, mówiliśmy że ma reniferki, ale te reniferki bardzo szybko stawały się kulami u łapek