Zuziu, te sielskie widoki to miód na moje serce

Ta stodoła jest cudowna
Przypomniały mi się wakacje spędzane u dziadka
Rabata przed nią zginęła
Chyba jest za mała.
Teraz zobaczyłam, że drzewka jakieś tam są, ale jeszcze małe

Maggie to chryzantema Clara Curtis. Mogę odkopać Ci sadzonkę wiosną Tylko mi przypomnij, bo skleroza...
Wiesiu oj, lubimy te widoczki, prawda?
Margosiu Stodoła jest wieeelka! Rabata ma rok, więc póki co ma czas. Z drzew mamy tam klon Crimson Sentry, buk Dawyck Gold, kilka młodziutkich wiśni japońskich. Susza w tym roku nie pozwoliła na duże przyrosty. No a rabata większa nie może być, bo tam W. wykręca samochodem objeżdżając ją naokoło. Mamy takie prywatne rondo

My dziś byliśmy w Zielonych Progach na czymś w rodzaju dni otwartych. I tam spotkaliśmy naszą Moniś th Myślę, ze wspólnie zdamy relację w stosownym wątku.
Potem pojechaliśmy do ogrodu klienta W. nieopodal, gdzie trwały jesienne prace.

Zuziu, będę bardzo wdzięczna

Maggie napisał:
Hihi, zobaczymy za dwa-trzy lata czy będziesz. U mnie jest od ubiegłego roku i z małej sadzonki już zrobiła konkretna kępę. Kwitnie cudnie, jedyna wada to dość wiotkie łodygi, więc się nieco pokłada po deszczach.

Zuziu, przy moim białym puchatym kopidole takie rośliny są jak najbardziej pożądane

Ło sielpiańsko! Jaki wypasiony ogródek...

Maggie, o kopidole to nic mi nie mów... Chyba tylko kolczaste zasieki pomogłyby, bo nawet płot drewniany przegryza.
Beti to taki jesienny ogród, teraz dopiero pokazuje urok. No, na mnie zrobił wrażenie basen ukryty wśród traw...
Tu widać kawałeczek takiego jakby dachu nad basenem, który rozkłada się podczas korzystania z luksusu


A u mnie jesień...nie ma na to rady.
W ten weekend walczyłam z ogromnym jaśminowcem, który jest do likwidacji. Ochlastałam go i teraz usiłuję wykopać karpę... no, lekko nie jest. Dłubię i podcinam sekatorem a to cholerstwo ani drgnie.
Wczoraj początek prac


Dzisiaj lekki postęp
,
ale bardziej paraliż postępowy...
Pogoda niesamowita, posadziłam Iceberg przy tarasie, a Astrid Grafin von Hardenberg czeka na miejscówkę właśnie po jaśminowcu.
Jak przyjedzie torf, będzie sadzenie na kwasolubnej.
Marcinki kwitną i karmią owady







Ostatnie róże






I szersze plany










Światło o tej porze roku jest czarodziejskie

Uroczo, słonecznie...
Nie zazdroszczę wali z jaśminowcem. Czeka mnie wykopywanie krzaków zaraz po wykopaniu dalii Ale dzielna jesteś - dasz radę!
Astry na Twoich zdjęciach wyglądają nieziemsko!

Ja również zachwycam się zdjęciami astrów...

A ja zachwycam się ostatnim zdjęciem .... bajka
czarodziejskie światło, czarodziejska fotka .

Piękne astry

Zuziu no powiem Ci że ciężką robotę masz powiem Ci z tym jaśminowcem.
Marcinki w ślicznych kolorach a ogólne widoczki jak zwykle u Ciebie uwielbiam

Zuzanno wybacz, ale wkleiłam kilka fotek w Twoim wątku tutaj

Zuziu jesienne prace masz bardzo dogłębne ale za to potem jaka satysfakcja będzie jak się 'gada' jaśminowego pozbędziesz
Tajemniczy ogród w samym sercu stolicy
Czy w tym gąszczu masz nadrzewne węże, może dusiciele
zuzanna2418 napisał:

Rzeczywiście dżungla
Piękny, tajemniczy ogród.

A na wiosce - nieźle się rabatki rozrosły. Pamiętam z wiosny - to niebo a ziemia. A będzie coraz ładniej

Ciekawa jestem jak tam projekt W. z Mają w Ogrodzie. Czekam z niecierpliwością

Miłko zostałam poniekąd wyręczona w kwestii jaśminowca, ale efekt jest taki, że zastanawiałam się czy ktoś rzucił granat... zresztą pokażę.
Ta jesień jest wyjątkowo bogata w kolory, astry wpasowały się w paletę przepięknie.
Maggie czasem trudno odwzorować kolor, aparat jakoś zniekształca fiolety i purpurę.
Wojtku dziękuję, czasem zupełnie przypadkiem wychodzi taka impresja, jakby drugi plan rozmył się jak akwarela w wodzie.
Khamilu prawdziwy bukiet astrowy jest pewnie teraz w wiejskim!
Danusiu jaśminowiec już przeszedł do historii a w raz z nim... pół ogrodu. No, prawie. Więc widoczki takie nie za zbytnie teraz... Ale ma być ładnie
Marysiu ależ świetnie, ze dorzuciłaś fotki z Łazienek!
Majeczko dogłębność i rozmach prac trochę mnie przerosły. Podejrzewam, że W. ruszyło sumienie (czy coś, co posiada w miejscu sumienia) jak zobaczył mnie jednoosobowo zmagająca się z oporem przyrody. Serce mocno z lewej strony, ale to w zasadzie fizjologicznie
No... wąż właśnie. Jak w Raju biblijnym, bo na jabłonce. Oczom nie wierzyłam, że W. zamiast wziąć takie taśmy płócienne czy jutowe, użył starego węża do podwiązania kaliny angielskiej do jabłonki (mocno się przekrzywiała i napierała na Pinky-Winky. ) Już węża pogoniłam.
Aga tajemnicą bez wątpienia pozostaje, jak ja to teraz doprowadzę do porządku...
Rabatki wioskowe na szczęście zarastają roślinnością ozdobną, bo zaczynanie pobytu tysiąc pięćset osiemdziesiąty raz od pielenia to już nuda
A z Mają na razie cisza.

No dobrze, teraz fotki dla ludzi o mocnych nerwach. Tyle zostało z rabaty liliowcowo-floksowej zwanej Arlington.



Wykopane zostało dosłownie wszystko. Ma być nowa ziemia i nowa koncepcja obsadzenia. Oczywiście liliowce wrócą, ale jak to nie wiem. Poza tym wyjechały dwa lilaki przy samym murze od sąsiadów, oraz lilak rosnący koło jaśminowca, którego z mozołem wykopywałam.
Tak to wyglądało w oryginale całkiem niedawno. Widok z przeciwnego końca.


Życzcie mi silnych nerwów

Zuziu brawa wielkie za kawał dobrej roboty a jak będziecie ziemię wymieniać to ja tę mogę przygarnąć wymieszam z moją gliną
Wiem ze będzie pięknie ciekawa jestem co wymyśliłaś zamiast tych bzów i jaśminowca ??

Oj, mocnych nerwów oczywiście Ci życzę , ale tyle fajnego gotowego miejsca do obsadzenia to też frajda , nie cieszysz się?

Danusiu otóż jeszcze nic nie wymyśliłam... to bardzo trudne miejsce, ciemne i suche. Tam gdzie był ten lilak, nad którym się pastwiłam, pójdzie hortensja grandiflora z zadniej, bo tam już ciemno dla niej.
No to byśmy interes życia zrobiły, ja trochę gliny Twojej na mazowieckie piachy, a Ty mój "towar"
Wiesiu niby się cieszę, co prawda nie mam planów na spektakularne zmiany,chcę tam liliowce przywrócić, bo wykopane stoją na trawniku centralnym i czekają na podział. Ale chyba nie będą w kępkach wymieszane z floksami tylko zrobię z nich szeroką kępę, dość luźną. A floksy oddzielnie.
Pożyjemy (jak przeżyjemy) i zobaczymy. Niech tylko listopad nie zaskoczy nas śniegiem!