Elu, wiele jesteśmy w stanie jej wybaczyć, ale nie zawsze jest to możliwe. Nauczyła się w zasadzie, co jej wolno w ogrodzie, więc większych problemów w tej chwili nie ma, ale z jedną rzeczą nie mogliśmy sobie poradzić. Trudno było ją oduczyć zostawiania i oddawania rzeczy, które traktowała jak łup, szczególnie na spacerach. Tymczasem ludzie, jak to ludzie, wyrzucają różne niebezpieczne przedmioty, resztki nadpsutego jedzenia, kości, wędzone ryby i diabeł wie, co jeszcze, a co może się stać dla psa interesujące. To bardzo niebezpieczne, może jej zaszkodzić, stać się przyczyną poważnych kłopotów, nie mówiąc już o tym, że czasem padalce świadomie rozrzucają trutki. Poradzono nam zakup obroży elektrycznej sterowanej na odległość za pomocą pilota. Długo się z tym zamiarem nosiliśmy, ale w końcu nie było wyjścia z uwagi na jej dobro. Na szczęście taka obroża ma zazwyczaj trzy funkcje: impuls elektryczny, wibrację i sygnał dźwiękowy. Okazało się, że w przypadku Wiki używanie impulsu elektrycznego nie jest konieczne, wystarcza sam dźwięk, który też jest dla niej niezbyt miły. Po kilku dniach skojarzyła komendę "zostaw" z dyskomfortem, jaki powodował jednoczesny dźwięk, tak że już teraz bardzo często wystarcza sama komenda. Staje jak wryta, porzuca niedozwolony przedmiot i jest spokój. Zapewne niedługo będzie można zrezygnować z dźwięku w ogóle. Wystarczy, że wryje jej się w pamięć to skojarzenie z komendą.

Tomku, dobrze że są dostępne takie gadżety pomagające ułożyć psa , to spore udogodnienie dla właściciela czworonoga.
Intrygują mnie te rośliny w donicach, czy na czas zimy zabezpieczasz im bryłę korzeniową czy radzą sobie same ???

Vero, do tej pory niczym ich nie zabezpieczałem, jakoś tak od kilku sezonów się układało, że przychodziło mi to bezkarnie. Co prawda dwie funkie minionej zimy nie przetrwały, ale z tego, co wiem, zdarzyło się paru znajomym nawet w gruncie, więc daleko idących wniosków nie wyciągam. Azalii japońskich nie straciłem, choć jedną mocno przymroziło (Juliette), odbiła skutecznie na wiosnę. Straciłem dwie wielkokwiatowe, więc tych już do donic nie wsadzam. Myślałem o jakimś okryciu jutowym, ale chyba jestem na to za leniwy. Ryzykuję. Mam nadzieję, że trzaskających mrozów nie będzie.

Ja jednak jestem zwolenniczką uczenia przez nagrody . Metoda rażenia zwierzęcia prądem jest, hm, kontrowersyjna...

Zgadzam się Doroto, też jestem zwolennikiem nagród, dlatego wszystkiego innego nauczyliśmy Wikę w ten właśnie sposób. Cały czas kieszenie mamy wypchane smaczkami. Dlatego też bardzo długo zwlekaliśmy. Ale co robić, jak nie przynosi efektu? Co więcej, stawało się to niebezpieczne, nie tylko dla niej, o czym wspomniałem, ale i dla nas, bo kiedy coś potraktowała jak łup, za nic nie chciała oddać, a przy próbie odebrania stawała się agresywna, brały górę pierwotne instynkty. Wierz mi Doroto, że sięgnęliśmy po to w ostateczności i jestem bardzo szczęśliwy, że impulsu elektrycznego nie musieliśmy wykorzystywać, a wystarczył tylko dźwięk. Bardzo szybko załapała, o co nam chodzi.
(Nawiasem mówiąc, impuls elektryczny próbowałem na sobie. Nieprzyjemny, ale nie jest też tragedią, intensywność można regulować, znacznie ograniczyć).

I jak tu kroić takiego ziemniaka?

Ja bardzo zastanawiam się nad taką obrożą dla swojego kota.
Tylko i chodzi o to, żeby nauczyć go nie wychodzenia poza granice działki.
Musze poczytać, czy jest coś takiego

Nie kroić! Ugotować w całości!

Tomku u mnie tez w tym sezonie azalie bardziej niż zwykle zmieniły kolor na jesienny ale, tak jak piszesz chyba nie ma się czym martwić... odbija sobie wiosną.

Gosiu, nie widziałem takich obróżek z pilotem dla kotów, GPS owszem, ale to tylko do lokalizacji delikwenta. W przypadku kota byłoby to dość niewygodne, jest zbyt ruchliwy i z natury mniej karny. Widziałem natomiast trochę inne, na nieco innej zasadzie działające, a konkretnie zsynchronizowane ze specyficznym zabezpieczeniem terenu, niewidzialnym ogrodzeniem, zakreślającym obszar, poza który nie powinien wychodzić. To może być jednak kosztowne. Zobacz tutaj: easypet.pl/cms/niewidoczne-ogrodzenie--elektryczny-pastuch-dla-psow
Nawiasem mówiąc, Wika dzięki tej obroży odzyskała słuch, bo zdarzało jej się udawać, że nie słyszy, co się do niej mówi. A używaliśmy tylko dźwięku. W ogóle zrobiła się raptem kochana, autentycznie więcej kojarzy. Nie łapie już do pyska wszystkiego, co znajdzie na spacerze. A może to po prostu wiek? Jednak chyba nie tylko. 16 grudnia skończy raptem półtora roku.

Miłko, zapewne tak powinien zostać potraktowany, ale pewnie i tak trafił do garnka pokrojony (nie ja obierałem, więc nawet nie wiem).

Aniu, tak myślę. Widocznie co rok to urok. Dadzą radę. Bardziej mnie martwią obecne mrozy, bo śniegu prawie nie ma, okrywa mizerna. W nocy spada do -8.

dultom napisał:
Wiecie.... Nie rozumiem tego! Można nie mieć zwierzęcia, być obojętnym, ale świadomie truć???
Ja - póki co- nie jestem psowa, ale jestem kociarą i opisywałam kiedyś na forum kilka sytuacji z otrutymi kotami. Rozmawiałam z sąsiadami i ręce mi opadły, ale czego spodziewać się po ludziach, którzy stopniowo wystarali się o wycięcie wszystkich drzew na naszej uliczce? Ma być czysto a przecież lecą liście a oni muszą ciągle grabić! Sami na swoich działeczkach mają tylko równiutko skoszoną trawkę i petunie na balkonie. Kot- wróg! Ptak- wróg! Nam, którzy mamy fiku-miku na punkcie zieleniny, pewne rzeczy wydają się absurdalne i nie do objęcia rozumem.

Dokładnie Polu, ja też tego nie rozumiem. Niestety, co jakiś czas prasa donosi o podobnych zdarzeniach. Nie tylko psy, nie tylko koty, także pszczoły i generalnie wszystko, co się rusza. Jest pewien procent ludzi, którym się wydaje, że planeta należy tylko do nich i dadzą sobie radę sami. Mimo wszystko mam nadzieję, że ludzi dobrych jest więcej. Czasem ją tracę, ale tylko czasem, bo inaczej chyba nie dałoby się żyć.

Tomku, a co tu tak cicho? Może jakieś w zimowej scenerii ?

Doroto, słodkie, zimowe lenistwo. Ot co! Zmieniły mi się priorytety na typowo pozasezonowe - zakopałem się w książkach, staram się wykorzystać czas na czytanie, bo w sezonie mam go mało. A że potrafię się czasem do tego nieźle zapalić i ledwie skończę jedną, łapię się za drugą, wszystko inne schodzi na plan dalszy. Taki mam teraz stan umysłu. Chwilowo zablokowany. Dość powiedzieć, że ostatnie zimowe fotki robiłem 24 grudnia, ale przynajmniej był śnieg, bo ostatnio z nim krucho. Dzisiaj wprawdzie trochę posypało, ale nadal pokrywa jest mizerna. Zatem kilka zdjęć z końca zeszłego roku, bo tylko takie w tej chwili mam, robione przy niezbyt ładnej aurze.

Też chciałam zapytać co słychać ... mam podobnie i chłonę książki bo potem to tylko przy upałach jest czas na nie. U mnie dzisiaj chwilami nawet groźna odsłona zimy była ,teraz jest pięknie bielusieńko

Ładnie i klimatycznie było, chociaż przez chwilę . A Wika całkiem zadowolona ze śniegu!
Widzę, że Twoje azalie porządnie pozabezpieczane włókniną. Moje dwie donice w workach włókninowych na osłoniętym tarasie, ale czy to wystarczy

Żaneto, dokładnie tak. Trzeba czas wykorzystać, bo potem może być krucho, a wiosna niedaleko (mnie nawet kupno karmy dla zwierząt potrafi zachęcić do lektury - patrz zakładka do książek od producenta karmy Dolina Noteci) .
Choć po prawdzie już teraz powinienem zacząć myśleć, co wsadzić na miejsce żółtej azalii Knap-Hill Hybride, która niestety po przycięciu nie odbiła tak, jak się spodziewałem. Uznałem, że nic z niej nie będzie, wykopałem i teraz muszę poszukać innej na jej miejsce. Przy tym nie chce mi się już za długo czekać, więc chciałbym znaleźć coś wyrośniętego, a to pewnie nie będzie łatwe.

Doroto, myślę, że takie okrycie powinno wystarczyć w tym roku. Na razie nie było jakichś tragicznych temperatur, w bliskiej przyszłości też się chyba na to nie zanosi. W zeszłym roku przetrwały gorsze bez okrycia. Słabiej kwitły, ale przeżyły.

Śnieg w ogrodzie zimą cieszy i nas, i zwierzaki! Wika chyba go bardzo lubi!
Wszyscy bliźni moi ofiarowują mi różne zakłdki do książek, a ja potem je koncertowo gubię i zakładam paragonami

Miłko, bardzo lubi śnieg, tylko trzeba ją potem zostawić na jakiś czas w sionce, żeby odtajała. W tym roku chyba się jednak śniegiem nie nacieszy. Zima zawodzi.

A taki stwór strzeże lasu niedaleko od nas. Jakoś dotąd nie wpadł nam w oko.

No ent jak żywy!