Beatko nooooo powiem Ci że dowcipów nie trzeba przy Twoich historiach

Kolejny wieczór zbliża mnie do wyjazdu do domu.
Już nawet nie mam ochoty na wymianę znaku pokoju z sąsiadkami bliższymi i dalszymi. Czekam na ten dzień.
Absztyfikanta uraziłam tym zbyt niedokladnym macaniem, bo nawet nie mruga do mnie i nie pisze już smsów.
No trudno, będę musiała z tym jakoś żyć.
A z doświadczeń fizycznych udała mi się próba gotowania mleka w czajniku elektrycznym .
I wniosek jest zadowalający. Mleko można gotować, tylko trzeba zabezpieczyć wcześniej telewizor, okno, pranie na grzejniku, kosmetyki i łóżko.
Wyszło pyszne! A jak rozgrzewa, prawie jak Brodka Duchacz!

Czyli do listy kulinarnych eksperymentów sanatoryjno -wczasowych, prócz gotowania jajek, parówek, wina i piwa śmiało można dopisać mleko.

Jestem i powiem Ci że chyba zacznę spisywać Twoje doświadczenia bo może mi sie kiedyś przydadzą jakby w takim miejscu wylądowała

No i sanatorium poróżniło dwie koleżanki i to jak.
Betinko, ja też bym nie dała rady spać w pokoju z chrapiącym osobnikiem, ja nawiedzona jestem i nawet zegar mi przeszkadza w nocy więc takowego nie posiadam. Ciężko mi się zasypia i byle co mnie budzi, drażni, denerwuje. Strasznie byłabym umęczona i skatowana gdybym pojechała wypocząć i nijak bym nie mogła. To trudny i drażliwy temat, ale rozumiem Twoją koleżankę i rozumiem zarazem Twoją urazę.
W każdym razie to trudna sytuacja.

Nas nie poróżniło moje chrapanie, bo używała środków nasennych i zatyczek do uszu, tylko mnie zabolało ,że jest aż tak dwubiegunowa wręcz nie do zniesienia. i tyle albo aż.
Nadal ze sobą rozmawiamy,żartujemy, śmiejemy się. ...
Tylko już jest inaczej.

Betinko aż mi przykro Ty taka wesoła kobitka ,ugodowa i gdzieś ta Twoja pogoda ducha czmychnęła .Prawda jest taka ,że człowiek zwierzę stadne lubi być blisko innych ludzi ,a jak się zawiedzie ,to trudno się z tym godzi albo i wcale .Ale z czasem i tak będziesz to wszystko lepiej wspominać ,bo już czas się tym zajmie

NO! Nareszcie ostatnie podrygi, jutro kurier walizkę zabiera,a w czwartek już ten szczęśliwy dzień!

Pomna tego co tu przeczytałam dopłaciłam do dwuosobowego pokoju(jedynek brak) aby tylko być sama, ja też podobno chrapię oraz mam swoje dziwne przyzwyczajenia i dlatego wolę mieszkać sama. Przeraża mnie tylko prognoza pogody bo od piątku zapowiadają deszcze i to przez kilka ładnych dni, co ja tam będę biedna robiła

No to zaczynamy odlicznie do powrotu

No to czekam na relacje z ogródka

Do odegrania tej roli potrzebowałyśmy więcej czasu, a ten gdzieś się zawieruszył. ...

Dla zaciśnienia przyjaźni z moją Aduśką zakupiłyśmy alkohol. Wybór ostatecznie padł na cytrynową lubelską.
Nagle pragnienie ogromne Ada miała poczuć się jak żul w parku na ławeczce, gdyż pół dorosłego jej życia marzyła o takich doznaniach. ..

Ukrywając się w ciemnych zakątkach Parku Zdrojowego, przeciskając się między krzakami szukałyśmy ławeczki niewidocznej dla oka kamery monitoringu, co za tym idzie służb straży miejskiej.

Tu! Syknęla z przejęciem i wypiekami na twarzy Adusia.
Wyciągnęłam zakamuflowaną flaszkę z przepastnej kieszeni zimowej kurtki, odgapionym od miejscowych pijaczków ruchem ręki dbiłam butelki dno - zaiste, nie wiem po co się tak robi.
Odkręciłam korek i z miłością w oczach dalam Aduśce napić się jako pierwsza.

Golnęła ze dwa konkretne łyki i rękawem przetarla szyjkę ze swoich bakterii.
Oczekiwałam znaczącego grymasu twarzy, z której należy wyczytać stan ogromnego cierpienia i przymusu picia alkoholu i wręcz otrzepania się z obrzydzenia. ..

Qurważ, to jest pyszne! Zachwyciła się moja koleżanka. .

Odebrałam jej butelkę z upitą zawartością, również pociągłam ciurtlem pół lahwa ,przyznając jej niestety rację.

No, ale nadal nie mam pojęcia jak się żule czują?

To dawaj jeszcze po łyku. ...

Do Domu Zdrojowego nr 1 wróciłyśmy w minorowych nastrojach, bo butelki nie ma pół, a my nadal nie mamy w sobie ani krzty żula. ..

Za to koleżanka na nasz widoki pokladala się ze śmiechu.
Resztę alkoholu o cytrynowym smaku dokonczylysmy w pokoju.

O 4.nad ranem obudził mnie mój tapczan, a telewizor brał prysznic.
Glowa leżała pod kaloryferem i dopiero po wypiciu gorącej herbaty, wszystko wróciło na swoje miejsce.

Przy śniadaniu znacząco mrugałyśmy o naszej tajemnicy, gdy nagle kolega przerwał mi w pół kęsa. .

A gdzie to koleżanki się wloczyly po parku ciemną nocą tak same?
Ja wszystko widziałem, ale nic nie wiem. ..

Nie udlawilam się tylko przez przypadek, bo już chciałam oponowac, że to nie my, jak kolega dokończył dywagację. .

Gorzej gdybym mówił, a nie widział. ..

Przyznalam mu rację i szybko zmieniłam temat, podziwiając gołębie za oknem.

Co prawda pani dyrektor jednego z banków nie poczuła się jak żul w towarzystwie specjalisty d/s obslugi klienta w poczcie, ale ciut się otarła. ..

Do przeżywania w pełni bycia żulem brakło nam :
1) Papierowej torebki z której tylko szyjka butelki wystaje
2) Żebrania pod sklepem na rzeczony alkohol pt Pan da złotego na jednego
3) Nie zażywania kąpieli wodnej tudzież myjącej

Chyba będziemy musiały to powtórzyć. ...
Wszak dziś Biała Noc

Ło matko Betina, to prawdziwa opowieść czy nieco naciągnięta - mi się jeszcze nie zdarzyło pić alkoholi gdziekolwiek, no ale ja ich też nie kupuję i nikt mnie nie namówi abym wlazła do monopolowego po flaszkę. Generalnie żadnego ciągu nie czuję do smaku i zapachu produktów z alkoholem, nawet torty nasączane owym mnie odrzucają . To tak samo jak z papryką, sam jej zapach doprowadza mnie do wstrząsu termicznego

Betinka czekaj lecę do Was też nigdy tak nie próbowałam

Betinko,

pomysł mam taki i propozycję dla Ciebie - Ty piszesz wesołe opowieści mocno z życiem związane -

odpowiednie wydawnictwo je wydaje - my je czytamy łapiąc trochę zdrówka (wszak śmiech to

zdrowie) - Ty nie musisz na pocztę ganiać bo opływasz w bogactwa wszelkie - i wszyscy są zadowoleni.

Co Ty na to?

Uśmiałam się setnie . Rozumiem Betinko, że już jesteś w drodze. Czekamy na wrażenia po podróży .

Betinkę już przywitały kominy kieleckiej elektrociepłowni. mam nadzieję, że szybko do nas powróci ze swoim humorkiem

Tak, to prawda! Widok komina mnie wzruszył i jeszcze się bardzo rozczulilam na budę z kurczakami pod moją pocztą.
Tylko widok poczty wzbudził we mnie odwrotne uczucia.

Dziś za to powybijalabym w trociny pół świata bo od jakiegoś czasu nienawidzę tłumów i wręcz się duszę.
Niestety, zakupów świątecznych nie da się inaczej.

A o mały włos odwolalabym Wielkanoc bo na wspomnienie o koszyczku CZARNA DZIURA w głowie.
Żyjąc prawie na dwa domy, często takie zapytanie mnie nękają.
Na szczęście św Antoni rozjasnil mój umęczony cytrynowką umysł.

Tragedia mnie spotkała, bo mąż odkrył zdradę.
Już naprawdę się chyba zestarzałam skoro nie lubię już podróżować i słabo się kamufluję tudzież nie zabieram śladów moich złych poczynań.

Na pytanie COŚ TY KUPOWAŁA W CZECHACH, aż mi piegi na baczność stanęły, bo ton mężowego głosuj nic dobrego nie wrożył.
Strzelilam synapsami we łbie i odkryłam, że alkohol!
Tylko skąd on o tym wie? ????

ZNALAZŁEM W TORBIE i wyciągnął z listonoszki paragon z ichniej Biedronki

Uffff. ....na szczęście mój mąż czeskiego nie zna
Ja też, ale wiem co kupowałam, nie?

Och! Naprawdę o mały włos aby się wydało wszystko. ..

Powitanie miałam cudne, psy mnie zalizaly, a mąż szczęśliwy merdał ogonkiem.

Betinka no to chyba Cię już dzisiaj nie zobaczymy skoro mąż taki szczęśliwy

No i po ptokach.
Ślag trafił znów mój kręgosłup.
A przeca dicloberl biorę już 3 dni. ...cholera!

Szkodnik biedny, myć podłogi musi

Betinuś ,ale się z Ciebie chorowita dama zrobiła Ale niedługo zajmiesz się ogrodem ,to Ci wszystkie choroby miną ,zobaczysz A tymczasem wypoczywaj ,niech Twój chłopina trochę koło ciebie poskacze .To mu na pewno dobrze zrobi na męskość