Do nagród dołożę najjaśniejszą odmianę z japońskich wietlic 'Pearly White'



Za 4 miejsce , będzie również nagroda pocieszenia (paprociowa niespodzianka)

Zgłaszam zdjęcie mojej paproci na konkurs. Jest tu od wielu lat na tym samym miejscu i jest moja. Uważam, że jest najpiękniejsza.
Jest w towarzystwie samosiejki krzewuszki cudownej, ponieważ miała być hortensja bukietowa, ale jak zwykle coś poszło nie tak.

Jedno kończy, a drugie dopiero startuje...
Czy ten maluszek najpiękniejszy? Absolutnie nie... No bo jak wybrać tą naj spośród kilkunastu różniastych i równie pięknych? Duże i małe, błyszczące i matowe, zielone i kolorowe, strzeliste i płaskie prawie jak naleśnik z frędzelkami i bez... uczesane i "rozkosmane" nie ma opcji ... najulubieńszej paproci nie wybiorę...

Adiantum venustum - powab w każdym listku

Jest najpiękniejsza, a jakże! Koroneczka jej delikatnych listków zachwyca cały rok. Nie gniewa się na suszę, na ciemność, na brak miejsca. A kto mieszka pod koroną jej lasu nietrudno się domyślić...

Pod paprociami jest szeroko mchem omszony bar
nad omszonym barem żaba żabce zdradza tajny plan...

Że na zielonych frond huśtawkach
Siedzi pająk pośród lisci
Jak sobie dobrze wycelujesz
Nasz plan się ziści.

Pod paprociami jest zielono mchem omszony bar
Przy omszonym barze mała żabka smaczną ucztę ma*



* melodia raczej znana

Dlaczego uważam ją za najpiękniejszą? Bo akurat przy niej stanęłam... każda inna, równie piękna i każda inna ma to swoje COŚ

Przygodę z paprociami właściwie dopiero zaczynam, ale co tam, też dorzucę swoje trzy grosze.
Nerecznica czerwonozawijkowa, a właściwie jeden jej frond, bo więcej na razie nie ujawniła, dopiero zamierza. Ale już ten jeden dostarcza mi niezapomnianych wrażeń estetycznych.
Dlaczego najpiękniejsza? Bo najpiękniej pozuje w zachodzącym słońcu. Tak się szczęśliwie złożyło, że znalazła się w tym miejscu, najlepszym z możliwych, choć sadząc ją na jesieni nie zdawałem sobie sprawy z refleksów świetlnych, jakie mogą być tutaj w sezonie. Może więc sama sobie je wybrała, kierując moją ręką?

Prawie jak w Parku Jurajskim...
Zdjęcie było publikowane tego roku w wątku tematycznym: Języcznik zwyczajny 'Angustifolia'. Ale mam nadzieję, że tutaj też mogę je umieścić Nie jest to moja jedyna paproć w ogródku ale darzę ją ogromnym sentymentem... Była to bowiem jedna z pierwszych roślin jakie zakupiłam na swoją działkę

Zwyczajna, pospolita, „struś” tak mówią o niej, a czy nie jest nasza, najpiękniejsza? To o niej bajka Kraszewskiego „Kwiat paproci”? A gdyby zamieszkał pod nią ogrodnik Smerf – czy to niewłaściwe? Że Smerf nie nasz, niebieski, belgijski, obcy? True Blue obok hosta, może na jego cześć… Cóż, wierzę w bajki

Jest mech na pozostałościach starych schodów, są paprocie, hosty, zaplątała się dąbrówka. Jest i bajkowy może nie wodnik szuwarek, ale mój robalek . Dlaczego najpiękniejsze? Bo tu zaczyna się moja bajka... życie pisze scenariusz, mam nadzieję, że tym razem z zakończeniem ,,i żyli długo i szczęśliwie,,
W bajeczce udział biorą:
Mirek
Kasia
Robalek
Polystichum Polyblepharum
Dryopteris Frosta the King
hosty: Kiwi Full Monty,Wildebrim, Lemon Delight.
i wielu innych....

Tylko czekać aż zakwitnie , to będzie jak w bajce .
Moja ulubiona DRYOPTERIS FILIX - MAS " Linearis Polydactyla ".
Osoby , którym ją poleciłam też się nią zachwycają .

Olusia napisał: Oluniek , już byłem zdziwiony, że nasza 'Babcia', poprawnie napisała nazwę paproci, ale małe sprostowanie. Nie linoleum tylko 'Linearis polydactyla'

Ta paproć ma dla mnie szczególny urok. Gdy na nowo ;odkryłam; paprocie 3 lata wstecz, jesienią kupiłam doniczkę z ziemią i rozmazanym napisem. Zawartość doniczki umieściłam bez większego przekonania w przygotowanym dołku i czekałam do wiosny.
Piękne pompony na końcówkach frondów i ciekawe ;krzyże; oraz brązowe łodyżki, które w zależności od światła często wyglądają na czerwone nie pozwalają przejść obojętnie obok tej paproci.

Athyrium filix-femina Dre's Dagger

Tej jednej jedynej nie jestem w stanie wybrać.Postanowiłam wiec pokazać paproć, która jest piękna i ma swoją historie.

Stała w pełnym słońcu z przypalonymi listkami.Już nie mogę ,nie wytrzymam tego ,krzyczało jej biedne serduszko.
Dobrze że czasami słońce chowało się za chmurami i dawało chwile wytchnienia.Tak mijał czas,aż pewnego razu ktoś pochylił się nad tą biedą umęczoną
istotą i zabrał do swojego ogrodu.O jak przyjemnie westchnęła.Rozglądnęła się dookoła i zobaczyła swoje siostry,które z politowaniem pokiwały głowami.
Dni mijały,przyszła zima,potem wiosna ,zrobiło się coraz cieplej.Rośliny zaczęły budzić się z zimowego snu.Co to za piękność usłyszała.Kiedy obejrzała się ,zrozumiała że wszystkie siostry patrzą właśnie na nią.Jak cię zwą zapytały.Nazywam się Okanum,odpowiedziała ,i zawstydzona opuściła głowę.

Athyrium otophorum var.okanum w towarzystwie swoich sióstr i host.

Przypominam, ze zgłoszenia przyjmujemy jeszcze tylko dziś, jutro i pojutrze a potem zamykamy wątek.

Moja maleńka zanokcica murowa. Przywędrowała prawdopodobnie z kamieniami. Przywoziliśmy je dawno temu, zza domu babci gdzie prxleżały całe wieki. Po kilku latach taka niespodzianka wyrosła między kamieniami. Jest cudna. Delikatna. Zwiewna. Dla mnie wygląda jak z bajki

Moja najładniejsza w tym roku została w ostatnich dniach mocno doświadczona przez słońce, dlatego szansę dostaje najwytrwalsza i chyba ulubiona .

Paprotnik szczecinkozębny 'Plumosum densum', też lekko rozjaśniony .

Długo nie mogłam się zdecydować, którą uznać za tą najpiękniejszą, bo każda ma w sobie coś charakternego, a zarazem uroczego.
Wybór padł na Araiostegia spec. ponieważ ażurowa struktura liści tej paproci jest zachwycająca a do tego jest dość ciężka w utrzymaniu w ogrodzie (w naszym klimacie), a mnie się udaje już drugi sezon

Mój wybór jest może trochę efekciarski ... ale zawsze zachwycały mnie rzadko spotykane u innych roślin połączenia kolorystyczne występujące u wietlic japońskich.
Najdłużej rośnie u mnie odmiana - Red Beauty - a że nabrała dzięki temu trochę masy więc jest co podziwiać.


fot. 22 maja 2021r.

Dużego doświadczenia z parociami nie mam, ale odkąd hosty staśmiają się lawinowo, żrą je ślimaki albo wciągają nornice - paprocie jawią mi się jako zbawczynie w miejscach cienistych
I pierwsza z nich, która zachwyciła mnie totalnie - adiantum pedatum Imbricatum