Nie zazdrość mi ptasiej pasji, ale sama się pasjonuj! Fakt, że zwracasz uwagę na ptaki i ich śpiewy to początek pięknej przygody!

Cudna fotka a dlaczego tylko jedna???

Jak jest powód do radości, to trzeba się cieszyć z całych sił!
A maj jest stanowczo za krótki

Elu, jeszcze się nie łap za grabie - za mokro jest.. . byłam dziś na działce aby wsadzić w doniczki
marketowe lilie i dalie, które zaczęły kiełkować i ... poza tym niewiele podziałałam, wycięłam
trochę badyli, podumałam nad moimi planami , zaczęło siąpić więc wróciłam do domu,
a M mnie przywitał: juuż??

Przy okazji obejrzałam sobie dokładnie swoje zimozielone - niby nieźle się mają, ale np. u Majki
Franusiowej widziałam dużo lepsze...

I wyłażą już tulipany! Bardzo je za to podziwiam, ziemia była nieźle przemrożona...

Miłko, na ptaszki jestem wrażliwa od zawsze, raz nawet dostałam od koleżeństwa w pracy taki
Mały atlas ptaków A jak na początku działkowania sierpówki zagnieździły się na drzewie sąsiada
obok mojego tarasu, to właziłam na dach z lornetką, bo musiałam je podglądać...
A już jak widzę ptaka większego od wrony to moje szczęście nie ma granic
Będąc w Prowansji zrobiliśmy specjalnie ponad 200 km aby sobie popatrzeć na ptaszki w naturze...

Ptaki tak dostojnie kroczą ,są śliczne .
Warto było nadgonić, te 200 km

Danusiu, specjalnie dla Ciebie wygrzebałam jeszcze parę fotek majowych, okazało się, że
fociłam głównie azalki i rodki resztę traktując pobieżnie...

Zuzanno , w pełni się zgadzam z jednym i drugim zdaniem!
Na takiej np. Maderze mogą się cieszyć wiosną z pół roku... my trochę krócej, za to intensywniej

To jeszcze maj 2017...












a tu Peter Alan, który zakwitł... tulipanem

Marzę o takiej wyprawie na południe Europy, żeby poobserwować ptaki, które do nas nie zalatują, bo za zimno i lato za krótkie.
Flamingi są piękne i fotogeniczne i symbolizują naszą tęsknotę za pięknymi i dzikimi miejscami, gdzie świeci słońce.
Więc zazdraszczam Tobie nieco, ale może w końcu odważę się na wyprawę na ptaki nieco dalej niż w inny zakątek Polski.

Miłko, to taka ciekawostka, ale jest to jedyne miejsce w Europie gdzie one rozmnażają się w naturze...
Może zwróciłaś uwagę na te białe 'szmatki' na zaroślach - z daleka myślałam że to jakieś worki plastikowe
a to są białe czaple, całkiem małe przy tych olbrzymach...

Wyobrażam sobie jaką masz radochę obcując na swoich wyjazdach z tyloma gatunkami dzikiego ptactwa...
ja miałam tylko namiastkę a już byłam wniebowzięta

Tak! To niesamowity dreszczyk emocji! Dodatkowo trzeba podkreślić, ze w Polsce ptaki są bardzo płochliwe i ciężko je obserwować. Może wynika to z tego, że to miejsce lęgowe i instynktownie omijają człowieka szerokim łukiem, żeby nie narażać siebie i potomstwa na niebezpieczeństwo. Ale miałam też momenty, gdzie siedząc wygodnie w samochodzie obserwowałam fajne ptaszyska (kuliki, rycyki, bąka itd) a one mnie ignorowały. Oczywiście siedziałam prawie w bezruchu, bo tyko wtedy było to możliwe.

Rabatki wysprzątane jak u Danusi.(jak wy to robicie )....a wiosna majowa przepiękna ...

Co to się tak pięknie niebieszczy? Ech, majowe zdjęcia przepiekne

Nelu, wycieczki i podziwiania z bliska flamingów, bardzo zazdroszczę.
Wpadły mi w oko tulipany z 3 fotki, a to niebieskie cudo jest obłędne , cóż to takiego Nelu. ?

Nelus no i bardzo dziekuję od razu człowiekowi cieplej na serduchu jak takie fotki cudne obejrzy pięknie i na pierwszej fotce za klematisem to pewnie M sie załapał??

Żanetko, rabatki tylko wyglądają na wysprzątane , pod korę kładłam kartony i dzięki temu
chwaściory - póki co - nie wyrastają...

Marysiu, dzięki, to niebieskie to niziutki przetacznik 'Blue mirror', jak kwitnie to ma może 15cm,
ładnie się rozrasta, wdzięczna roślinka... Nawiasem mówiąc jedna z niewielu, które wyglądają tak
jak na fotkach w sklepie

Elu , Wystarczyło, że dwa dni nie widziałam Twoich wpisów i już... no wiesz... zaczynałam się martwić,
musisz chyba jakąś listę obecności u mnie podpisywać czy cóś...?
Tulipany to prawdopodobnie 'Cummins' , ale głowy nie dam, a o przetaczniku napisałam wyżej.
Nasze wycieczki... Bardzo fajnie je wspominam... Wystarczyło, że np. zobaczyłam na zdjęciach a potem na filmie
Matterhorn - i zakochałam się, musiałam zobaczyć ją na własne oczy - to był pretekst wycieczki do Szwajcarii...
Albo taki kamień wciśnięty między dwie skały w Norwegii - no musiałam na nim stanąć, amen.
Zaznaczam, że nasze urlopy nie odbiegały cenowo od tych spędzanych w kraju (no, wyjąwszy Norwegię...)
- wymagały małych poświeceń, owszem, nie było to beztroskie zwiedzanie z przewodnikiem, ale myślę,
że w ten sposób zobaczyliśmy i doświadczyli więcej niż na zorganizowanych wyjazdach...

Ale się rozgadałam...
Kjeragbolten, 20160704

Nelu -nie mów ,że to Ty na tym kamieniu stoisz? a widoki boskie

Tak Żanetko, to ja, widzisz gdzie babcia wlazła...?!
To jeden z prezentów, które sobie zrobiłam na 60- te urodziny.

Nie mam lepszej fotki, poszłam tam sama (koło 5 godz.) M czekał na parkingu, a fotkę robiła mi
młoda Rosjanka, z którą próbowałyśmy rozmawiać ...po angielsku!

Neluś pieknie wyglądasz ale ja mam lęk wysokości więc od samego patrzenia na te fotki mnie mdli

jesteś niesamowita ,

No nie żartuj sobie że to Ty . Ja do strachliwych nie należę ale tam bym nie wlazła

Wiesiu, jeśli nie masz lęku wysokości to byś weszła!
To tylko 1000 nad poziomem wody...

Jakoś pociągają mnie takie 'ekstremalne' wyczyny, a w Norwegii można poszaleć...
Żeby już zakończyć temat pokażę Ci gdzie mnie jeszcze poniosło...

Preikestolen, tylko 604 m


Stegastein 650 m


A tu nie udało mi się wejść, za dużo sniegu jeszcze leżało, rozsądek zwyciężył...
Ale ostatniego zdanie nie powiedziałam, choć to wyprawa na 10 godz...
Fotka z netu Trolltunga (Język trolla)