Ewuniu

Ewciu , wiem co czujesz, bo ja 1,5 miesiąca temu pożegnałem swojego Rysia. Był u mnie prawie 10 lat. Też nerki wysiadły i pomimo dwutygodniowych kroplówek wyniki tak się pogorszyły, że zasugerowano uśpienie...nie byłem w stanie być przy tym...i ciężko mi się zebrać do dzisiaj

Ewuniu! Współczuję! Pożegnałaś przyjaciela. Może ja właśnie nie mam zwierząt, bo nie wiem, jak bym przeżyła w takim momencie...

Dziękuję Wam Kochani za wsparcie, to dużo znaczy takie zrozumienie.

Tomku... tak mi przykro... nie ma już Rysia...
Nasz Juluś też był z nami 10 lat. Ciężkie to chwile, gdy trzeba podjąć decyzję. Mój mąż też nie mógł tego zrobić, ja zdecydowałam skrócić Julciowi cierpienie. Już bardzo się męczył całą noc. Rano pojechaliśmy...

To jest najtrudniejsza decyzja, pomiędzy miłością a miłością tylko inaczej rozumianą.

edulkot napisał: Wiesz Majeczko, ja na co dzień pracuję z ludźmi, którzy cierpią, wyczekując końcówki swojego cierpienia, a medycyna obecnie nie pozwala im na komfort umierania. Niby mamy jako ludzie, godnie żyć od poczęcia aż do naturalnej śmierci, tylko nie ma granicy, gdzie ta naturalna śmierć się zaczyna.
To ciężki temat, więc nie będę tutaj się nad nim rozwodzić. Nie chodzi mi tutaj o eutanazję, bo tej jestem przeciwna, ale chciałabym w swojej końcówce życia móc podjąć decyzję i na przykład nie zgodzić się na wpychanie na siłę sondy przez nos, żebym była pojedzona przed śmiercią...

Efciu, znam ten ból przytulam więc i ja . Szkoda że nasi mniejsi bracia żyją tak krótko a nam pozostaje się z tym pogodzić

Efkaraj napisał: No widzisz, temat jak najbardziej dotyczący każdego człowieka - kiedy nie pozwolić żeby na mnie eksperymentowali jak długo mój organizm wytrzyma. Myśmy mieli ciotkę, która po kilku reanimacjach kazała zabrać siebie do domu i na własnym łóżku powili i spokojnie odchodziła, a ja tylko akceptowałam jej decyzje. W pewnym momencie przestała jeść, wpadła w śpiączkę i we śnie w mojej obecności spokojnie odeszła. Było to już 20 lat temu i kto wie czy w dzisiejszych czasach nie oskarżono by mnie o pomoc w samobójstwie czy czymś podobnie określonym.

Ja myślę, że dość smutków i czas na wspomnienia, te miłe i ciepłe!

Dzięki Wam za wszystkie te słowa

Wiesiu, lepiej, że my żyjemy dłużej, bo one przecież bardzo by cierpiały, nie rozumiejąc co się stało.
Majeczko, podjęłaś bardzo humanitarną decyzję i na pewno ciocia jest Ci wdzięczna

Miłko, masz rację. Smuteczki zostawiam sobie w serduchu. Teraz trzeba się cieszyć ze zdrowia pozostałej czwóreczki

A ja męczę pędzle w wolnych chwilach, choć nie mam ich tyle (chwil, nie pędzli) ile bym chciała... A tu coś znów o przedłużeniu wieku emerytalnego zaczynają gadać Czy ja się doczekam wolnego czasu????



Pierwszy od lewej - ćwiczyłam odbicie w wodzie. Za dużo farby dałam na odbicie.
W środku, próbowałam malowanie folia aluminiową. Pędzel użyłam tylko do pnia i ławeczki. Nie zachwyciłam nie ta metoda. Gdy się dojdzie do perfekcji, obrazy są ciekawe, ale jak dla mnie, za monotonne.
Po prawej - wodospad. Teraz już wiem, że pod wodą nie trzeba malować kamieni, wystarczy gładkie tło

Takie te moje wprawki

A w ogrodzie szarawo odkąd stopniał śnieg. Liczę dni do wiosny Na nowej rabacie jedynie azalia 'Hino Crimson' jest pięknie wybarwiona na bordowo.



Pod lasem na tle suchych liści zielenią się miodunki, brunery i paprocie.













Przed domem, przytulona do ciemiernika cuchnącego róża 'Elmshorn'



Trawki falują na wietrze

Za sprawą traw, iglaków i innych zimozielonych w ogrodzie wcale nie jest smutno..
A i róża jeszcze kwitnie...

nelu-pelu napisał: Właśnie.
Sadząc paprocie liczyłam na taki efekt jak u Ciebie Efciu, ale niestety u mnie paprocie po pierwszym wczesnopażdziernikowym mroziku,
zrobiły się brązowe.

Jeżeli chodzi o Twój malarski talent, już się wypowiadałam i podkreślę - jest oczywisty.
Ze spokojem możesz tworzyć Mosorne obrazy. W wątku Dagusi jest wiele inspiracji.

Ewciu -dziewczyny mają rację -jest się jeszcze czym cieszyć w Twoim ogrodzie a obrazami jestem zachwycona,pięknie Ci wychodzą ,na emeryturę czekam i ja....tylko ile nam jeszcze przyjdzie pracować?

Ewuś obrazki śliczne dla mnie ten z wodospadem najpiękniejszy
W ogrodzie masz jeszcze pięknie u mnie zdobią epimedia bo brunery i paprocie oberwały od przymrozków ale musze zrobić fotkę azaliom japońskim bo jeszcze wyglądają ładnie

Efciu bardzo fajne masz hobby, a obrazki wychodzą Ci piękne
A i ogrodzie też masz pięknie, i kolorowo i zielono i trawiasto

Podobają mi się Twoje obrazy. Najważniejsze, że lubisz to robić! To folią wyszło super, reszta zresztą też!
Ja Ciebie rozumiem, że widzisz jakies tam niedociągnięcia, bo mam to samo jak paćkam.
Ale musisz przyznać, że to bardzo odstresowuje! A jak mi coś nie wychodzi, to mogę do pieca wrzucić i tyle! Zapas papieru mam
Fajnie wygląda teraz w ogrodzie!

Ewciu, czytam o kotku. Współczuję. Ostatnio sporo naszych towarzyszy odeszło.
Myślałam, że już więcej z tego powodu nie będe miała zwierzaka, ale długo nie wytrzymałam.
Może i u Ciebie zamieszka taki towarzysz.
Co słychać w ogrodzie. Po zdjęciach oglądanych u chłopaków, myślę, że i Ty miałaś śnieżny ogród.
Zrobiłas zdjęcia?

Witajcie w nowym roku, niechaj Wam się szczęści!

Na wsi spokój i cisza, sarny pasą się spokojnie na sąsiadującej z nami działce, ptaki wydziobują z karmnika słonecznik, koty śpią w domu... błogostan po nocnej kanonadzie...

Dziękuję Wam za opinie o moim malowaniu . Cieszy mnie to bardzo i wciąga dość mocno. Zdaję sobie sprawę, że nie wszystko jest takie jak bym chciała, ale w końcu, żyć z tego nie będę, ale taka pasja, pomaga mi w życiu

Małgosiu, ja mam jeszcze cztery futerka, ale pustka po Julciu jednak została i na każdym kroku czuć, że zmniejszyła się ilość kotów.
Teraz walczymy z kocim katarem u dwóch czarnuszków, Batmanek zaraził Tolcię. Wszystkie moje koty są szczepione, więc nie przechodzą choroby ciężko. Tylko kichania jest co niemiara. Leki podajemy, inhalacje robimy, przetrwamy

Zrobiłam kilka zdjęć dzisiaj, ale właściwie są takie same jak poprzednio, to nudno trochę będzie...

Trawiasta


Skarpa za domem. Nie podwiązałam tutaj Giganteusa i śmieci na potęgę


Paprocie pod lasem