Żaneto, dziękuję i cieszę się, że nasyciłaś się widokiem, który i na mnie działa kojąco. Kaliny mam dwie, druga też jest dorodna, ale bardziej ją podkasałem. Fotki niżej.
Majko, zgadzam się, też lubię trochę przestrzeni, choć z drugiej strony jestem zachłanny na rośliny.
Wika dorośleje w szybkim tempie. Nie szaleje już tak, choć wciąż jej psoty w głowie. Są one jednak jakby bardziej „cywilizowane” – np. wpadnie na taras, ukradnie jakiś but lub kapeć, ale dość szybko traci nim zainteresowanie. Czasem wystarczy ją ignorować, czasem podsunąć smaczek na wymianę. Kiedyś trzeba się było nieźle naużerać, żeby oddała, teraz wyraźnie łatwiej. Na rabacie zakładanej jesienią, którą zdążyła wcześniej zdemolować kilka razy jest od dłuższego czasu spokój, roślinki, które się tam mimo wszystko uchowały, wzrastają nieruszane. Co prawda wciąż są na niej pewne utrudnienia w postaci drucianych podpórek poustawianych tak, żeby nie mogła swobodnie po niej biegać, ale gdyby chciała nie miałaby trudności z wyciągnięciem przynajmniej tych nasadzeń, które są przy krawędzi. Na siłę wepchałaby się i dalej. Ale tego nie robi. Systematycznie, co pewien czas usuwamy jedną z takich podpórek, aż w końcu znikną (patrz niżej).
Miłko, te wachlarzyki to rodgersja kasztanowcolistna. Liście się dopiero rozwijają, więc tak fajnie wyglądała w pewnym momencie. Teraz już ciut lepiej są widoczne, w dodatku pokazuje zaczątki kwiatów (ostatnie zdjęcie).

To te podpórki pod roślinki. Dobrze że dorośleje, ciekawe czy zimą jak śnieg zasypie wszystko nadal będzie chodzić tylko ścieżkami.
Moja Mila zimą latała na skróty i do niedawna nadal sobie skracała drogę, dopiero jak rośliny podrosły to przestała włazić na rabaty, ale za kotem ciągle ją ciągnie.

Nie no, przebój. Prawdziwy pies (znaczy sucz) ogrodnika. Wąchanie kwiatków z przymkniętymi oczami - tego jeszcze nie grała. Jaka szkoda, że zdjęcie jest niestety poruszone, bo łapałem chwilę, nie miałem czasu się skupić, bałem się, że nie zdążę. Trochę je zwinietowałem, żeby zmniejszyć ten efekt, a stworzyć aurę pewnej tajemniczości, kiedy ostrość nie jest najistotniejsza. Ech, co ja się mam z tą dziewuchą.

Tomku- ,zdjęcie Wiki -rozczulające

Poranne widoczki z okna. Obudziło mnie piękne słońce, niestety znowu nalazło chmur, niewykluczone, że będzie kapać.

ale widoki !
Czy ta azalia z ciemnoczerwonymi pąkami (4 i 5 zdjęcie od góry na pierwszym poście z 22 maja) i na pierwszych zdjęciach z dziś to może Nabucco? Wpadła mi w oko a nie mam już miejsca na powtórki:(

Janko, dziękuję za zachwyt. Nie, to nie jest Nabucco. To azalia wielkokwiatowa Doloroso. Jest do tamtej podobna, bo kiedyś miałem, ale albo była chorowita, albo źle wybrałem jej stanowisko, w każdym razie nie przetrwała. Ponieważ kolor kwiatów Nabucco bardzo mi się podobał, szukałem jej znowu, tylko chciałem egzemplarz już dość wyrośnięty, zamówiłem u dostawcy ogrodnika, u którego się często zaopatruję, ale okazało się, że Nabucco w większych egzemplarzach nie mają, zaproponowali w zamian Doloroso jako podobną do tamtej. Zgodziłem się i nie żałuję.

Chwilunię mnie nie było, a tu tyle pięknych zdjęć z ogrodu. Nadmienię jeszcze, że pies jednak musi być, bo wczuwa się w rolę gospodarza i docenia walory ogrodu!
Ja zapomniałam, że masz tyle azalii i rodków! To wygląda obłędnie, ale i paprocie cudowne!

Tomku -Wiki wygląda tak dostojnie i spokojnie ,a kwasoluby cudowne i jakie dorodne egzemplarze

Miłko, Żaneto Wika chyba faktycznie zaczyna doceniać moją pracę. Mniej psoci, już długo nic nie wyrwała, za to coraz częściej robi za modelkę, ćwicząc różne pozy, jak podczas prawdziwej sesji zdjęciowej.
- To może pani teraz odrzuci włosy do tyłu? Takie piękne tło mamy.
- Ależ oczywiście, proszę pana.

Świetna sesja gwiazdy..!

Tło również zasługuje na fotki..

Ależ oczywiście Nelu, oto elementy tego tła w swojej sesji zdjęciowej.

Twoje japonki są całkiem dorosłe... tniesz czasami..? ja się jakoś ociągam...
To była moja pierwsza ogrodowa miłość...

Nelu, tak, mają trochę latek. W przypadku tych dwóch (Geisha Orange i chyba Kermsina) żadnego cięcia korygującego ich wygląd nie robiłem. Jeśli ciąłem, to tylko gałązki, które z jakichś powodów uschły. W ogóle obie mnie zadziwiają. Rosną w bardzo trudnym, wydawałoby się, miejscu, bardzo blisko pnia zielonego świerka i dają radę. Tymczasem niektóre inne znacznie gorzej zniosły zimę i nie będą kwitły zbyt obficie. Nie do końca potrafię to wytłumaczyć. Może dlatego, że jest to miejsce dość zaciszne.

Wcale tak źle nie jest z kwitnieniem azalii. A te gołe obetnij, widać, że od dołu idą nowe pędy. Czytałam, że azaliom wielkokwiatowym to nie przeszkadza, a wręcz zagęszcza.
Wiki zachowuje się jak mój Flesz. Jak był mały unikał aparatu, a potem pchał się przed obiektyw.
Miał parcie na szkło
Zdjęcie wąchającej Wiki rewelacyjne.
Prawdziwa dama

Coś mi sie wydaje, że zakochał się Pan bez pamięci Zdjęcia rudej gwiazdy na to wskazują.. szczególnie to kiedy panna wącha kwiatki... Cudnie łobuziaka pozuje.

Azalie zachwycające... czekam na ciąg dalszy.