Moje modelki

Masz niesamowite maki! Wcale się nie dziwie pszczołom że oblegają. Jeśli chodzi o zmianę to mi osobiście bardziej podobało się przed ale ja taką wiejską dziewczyną jestem i podobają mi się rustykalne klimaty jak płot z żerdzi. Możesz mi spokojnie powiedzieć - nie znasz się
Czarnuszka damasceńska. Spróbuje zapamiętać jak znam życie i siebie to i tak spróbuję wysiać tą zwykłą. Kto wie co wyrośnie i czy wyrośnie

Dzięki za legendy. czasem swoim dzieciom je czytam.

Za legendy jak zwykle
Maki jakoś do mojej wyobraźni nie trafiają, zawsze kojarzą mi się z makowcem ale że pszczółki je kochają to prawda

Beato Próbuję uruchomić wyobraznię i jakoś Mi nie wychodzi
Chociaż ta emerytura i ten fotel

Żanetko, Danusiu Legenda d..y nie urywa, ale z braku laku.Maki przekwitły.Teraz mam małą nielegalną uprawę.Czekam az dojrzeją , bo zbiorę trochę nasion.
Jagusiu Ten płotek to tak bardziej ze wzgledów praktycznych.Piwonie pokładały sie po ziemi i chciałem je czymś podeprzeć.Nie wiem jak z ta zwykłą czarnuszka.Pewnie coś wyrosnie.Ja jednak polecam damasceńską.Ona się rozsiewa i potrafi jeszcze wschodzić w tym samym roku, a młodym siewkom zima niestraszna.
Majko Czyżbyś nie lubiła makowca?

Wczoraj byłem w Skansenie.Zgadnijcie kto przyleciał za Mną?
Zaparkowała



i czeka

Semper napisał:
To jednak mnie zauwazyeś? A tak się starałłam ukryć w ciemnym kacie
Jureczku, z przyjemnoscią czytam, ze w tym roku deszcze Ci dopisują i masz dośc wody.

Tak trochę poszedłem na łatwiznę.W Skansenie trafiłem na coś co Mnie kręci.
Mam nadzieję, ze dacie rady przeczytać.


Wąż tez tam był.

Jurku, rojniczki cudne . Jakoś ostatnio, co wejdę do ogrodnika, to wychodzę z kolejną doniczusią .
A skąd masz takie niesamowite maki ?

Jurku wręcz przeciwnie, uwielbiam makowiec dlatego takie maczki pewnie też bym chciała wysypać z makówek tak jak to robiłam w dzieciństwie i młodości
Wycieczkę mieliście fajną, a czarownica superowa
Może jak ściągnę zdjęcie to dam radę przeczytać

Jurku -przeczytałam ,byłam kiedyś na Szczelińcu i obiecaliśmy dobie z mężem wrócić kiedyś na nocleg tam ,a skansen to gdzieś w pobliżu bo nie kojarzę?

Ja też bylam w Pstrążnej, Ale na Śląsku.
Pyszna rybka była.

Węża masz? W kieszeni też?

Co prawda nie z Moich Górek, ale spodobała Mi się więc się podzielę.

Dawno temu we Wrocławiu mieszkał złotnik Franciszek, który wyrabiał piękne przedmioty ze szlachetnych kruszców. Ale żaden naszyjnik ani złoty pierścień nie mógł równać się z urodą córki Franciszka. Barbara miała tak delikatną cerę, ujmujący i niewinny uśmiech, tak iskrzące się życiem oczy, że nawet najcenniejsze klejnoty traciły przy niej swój blask. Nic dziwnego, że zakochał się w niej Henryk pracujący w warsztacie u złotnika. Dziewczyna odwzajemniła uczucie chłopca, ale poprosiła, aby miłość swą trzymali w tajemnicy przed ojcem, ponieważ złotnik nigdy nie zgodzi się na ślub biednego czeladnika ze swoją ukochaną jedynaczką. Młodzi wymykali się na potajemne schadzki, coraz bardziej pewni, że znaleźli swą drugą połówkę. Pech chciał, że pewnego wieczoru, złotnik, nie mogąc zasnąć, wyszedł do ogrodu i zobaczył swą ukochaną Barbarę w objęciach czeladnika. W gniewie rozkazał Henrykowi, by natychmiast opuścił dom i więcej nie pokazywał mu się na oczy. Barbara rozpaczała, ale dumny chłopak miał już pewien plan – postanowił, że pójdzie w świat i wróci do mistrza z bogactwem, które go zadziwi.

Niestety tuż za murami miasta napadli na czeladnika rycerze – rozbójnicy i zabrali mu i tak niewielki dobytek. Załamany i wściekły doszedł do wniosku, że uczciwą pracą nie uda mu się wzbogacić, więc musi w inny sposób zdobyć pieniądze. Postanowił przystąpić do zbójeckiej bandy. Wnet stał się prawdziwym zbójcą, rabował, napadał na kupców, okradał nawet biedaków wracających z targu z kilkoma groszami, na które cały dzień ciężko pracowali. Chłopak nie miał litości dla nikogo, jego serce pomału zamieniało się w kamień.

Minęły dwa lata i rozbójnik Henryk miał już dwa duże worki złotych monet i kosztowności. Zarzucił łup na konia, sam założył bogaty strój i, jak jakiś wielki pan, wjechał przez Bramę Świdnicką do Wrocławia. Od razu skierował się do domu złotnika. Drzwi otworzyła mu Barbara, ale chłopak nawet na nią nie spojrzał. Pewnym krokiem wszedł do izby, w której pracował jego dawny mistrz, rzucił worki na stół i ze złością powiedział:

– Nie muszę prosić już o rękę twej córki, za tyle złota mogę ją sobie kupić.

Franciszek nie zwrócił nawet uwagi na słowa Henryka, ręce drżały mu z podniecenia, gdy oglądał piękne złote bransolety, naszyjniki, diademy. Pewnie zgodziłby się na ślub, ale nagle ujrzał pierścień, który przykuł jego wzrok. Od razu rozpoznał swoją robotę. Cenny pierścień zamówił u niego pewien bogaty kupiec, który po opuszczeniu miasta został napadnięty przez zbójców, ograbiony i zabity. Nagle złotnik pojął, skąd pochodzi złoto Henryka. Przerażony spojrzał w stronę chłopaka, ale jego już nie było.

Złość, która przez dwa lata opanowała wszystkie myśli Henryka, teraz wreszcie znalazła ujście. Chłopak wybiegł z domu ojca Barbary i zaczął planować zemstę. Wieczorem podkradł się pod warsztat mistrza, podłożył ogień i pobiegł na drugą stronę Odry. Potem wdrapał się na katedralną wieżę i wyjrzał przez małe okienko. Chciał patrzeć, jak cały dobytek złotnika niszczy ogień, jak ten, który był dumny ze swego bogactwa, staje się w jednej minucie nędzarzem. Z radością przyglądał się, jak ogień strawił dom i warsztat złotnika, a potem przeniósł się na sąsiednie domy i objął pół miasta. Ludzie biegali w panice, próbując ugasić pożar. Chłopak uznał, że dopełniła się jego zemsta i postanowił opuścić czym prędzej Wrocław. Ale kara z niebios przyszła natychmiast. Kiedy Henryk próbował wyciągnąć głowę z okienka, ledwo mógł ją obrócić, otwór zrobił się bardzo ciasny. Nie do wiary! Mury zaczęły zacieśniać się wokół jego szyi. Nieszczęśnik krzyczał, wzywał pomocy, ale nikt go nie słyszał, ludzie byli zbyt zajęci walką z ogniem. Wtedy zrozumiał, że nie uda mu się wydostać, pozostanie uwięziony w murach katedry na zawsze. I tak się też stało.

Do dzisiaj możemy oglądać na katedralnej wieży wykrzywioną grymasem rozpaczy i niedowierzania twarz Henryka, chłopaka, którego serce już za życia zamieniło się w kamień.

Zamiast faktury drukować to czytam bajki

Ale jakie pouczające..! Dzięki Jurek

Jureczku no świetna legenda

Legendy są zadziwiające! ile ja tego naczytałam w dzieciństwie! Były pouczające, ale i straszne, a dzieci lubią się bać!!!

No dobra, ujawniam się .

Jurek, podczytuję Twój wątek od samego początku, bo kocham rojniki, skalnice, floksy, maki.... i bajki , a nie wszystko mogę mieć u siebie , więc zaglądam do innych by nacieszyć oczy.
Masz wiele ciekawych roślin, dorodnych, wiem dlaczego , bo widziałam w jakiej ziemi rosły Twoje rojniki. U mnie takiej nie mają nawet ulubione hosty .


Uściski dla Renaty .

Jurciu ,a jak tam Twoje floksy ? zawsze jestem ciekawa ,jak sobie radzą .U mnie w tym upale stoją takie powiędnięte ,że głowa mała ,jak i reszta roślin .Od wtorku ma być trochę chłodniej ,więc zaplanowałam sobie rewolucję ogrodową w swoim wykonaniu .Wypirzę wszystkie rośliny ,które się nie sprawdzają w ekstremalnych warunkach .W końcu trzeba oszczędzać wodę ,a nie marnować na roślinne fochy

Ale tu kwitnień Piękne maki, a powiatowa rośnie w siłę, będzie się działo jak wszystkie floksy zakwitną
Legendy, jak zawsze... bajeczne

Semper napisał:
Poetyckie, ale straszne....I prawdziwe.
Jureczku, własnie, ostatnio coś mało swoje skalniaczkowe semperki pokazujesz.

Sadząc po ilości wyświetleń ktoś jednak zagląda do niezałożonego
Postanowiłem też zajrzeć i pokazać, ze żyje
Szybciutko odpowiadam na Wsze posty, bo trzeba iść i reanimować ogród.
Z drugiej strony słońce dzisiaj jakieś takie wyrywne i nie wiem czy długo wytrzymam.
Edytko Rojniczki sie mnożą jak króliczki.Pewnie znowu skrzynka z nimi przyjedzie na przyszłoroczny Zlot.Maki z nasion kupionych bodajże w Florexpolu.Posiałem w zeszłym roku i te siewki są ładniejsze niż poprzednie. Teraz wyglądaja tak.

Majeczko jak widać na powyższym obrazku czekamy na nasiona.Obrazki ze Skansenu.Akurat była fajna impreza w Noc Świetojańską.
Żanetko Skansen znajduje się w Pstrążnej.To była kiedyś wioska teraz dzielnica Kudowy.Bardzo urokliwe i klimatyczne miejsce.To akurat inny kierunek niż SzczeliniecChociaż tylko trochę.
Beatooooo O śląskiej Pstrążnej wiele słyszałem, choć nigdy nie byłem.Ja jednak wolę ta Moją.Żeby mieć węża w kieszenie trzeba najpierw coś tam mieć.
Aneczko Drukuj, drukuj bo premie zabiorą
Nelciu, Danusiu,Miłko Trochę już najbliższa okolica wydrenowana z legend.Dlatego aż Wrocław.Z drugiej strony spędziłem tam pierwszy lipcowy weekend.Powiem Wam , że wole Moje Górki.
Krzysiu Cieszę się, że sie ujawniłaś.Moje chaszcze takie sobie.Rozsmieszyłąś Mnie tymi dorodnymi roślinami i urodzajną ziemią.Akurat pod rojnikami jest mieszanka ziemi kupionej w Biedronce z piaskiem.Reszta to ugór, na którym panoszy się ten cholerny powój.
Renata też Ciebie pozdrawia.
Rozalko Z floksami jest teraz mały bałagan.Pogubiły się znaczniki i potrzebna jest ponowna identyfikacja.Jedne rosną lepiej drugie gorzej, jeszcze inne odeszły w niebyt..U Mnie na szczęście nie ma mączniaka, ale one niektóre usychaja.Wczoraj zgromadziłem większe zapasy wody.Nie podlewałem bo miało padać.W rezultacie parę kilometrów dalej była ulewa, a u Mnie ksiądz z kropidłem.Ostatnio byłem U Grochowskich i kupiłem 3 nowe.
Ewcia Na razie zakwitła część floksów, ale ten zapach zwłaszcza wieczorem
Polu Semperki były nie dawno.Na razie kwitną i zarastają powojem.

Takie ogólne i mniej ogólne





































Mój ulubiony floks "Fran Schubert"