Współczuję śmierci przyjaciela. Też jestem kociarzem, uwielbiam koty. Po stracie każdego mam długi okres smuty, ale taka już jest kolej rzeczy.

Jurek, ja również współczuję straty kota. Dokładnie rok temu, musieliśmy uśpić naszego. I mimo ,że przygarnąłem dwie młode kotki... to smutek po tamtym pozostał.
Cieszę się, że wracasz do zdrowia. O tym,że chorowałeś dowiedziałem się dopiero na zlocie.
Nowy piec w walce z lenistwem Ci nie pomoże ...ale prace w ogrodzie jak najbardziej wskazane. Ja lubię robić przemeblowania na rabatach, właśnie o tej porze. Co prawda na efekt trzeba czekać do następnego sezonu, ale zmiany zwykle pozytywnie zaskakują

Jurku współczuję odejścia kocika, nie trzymaj żałoby, przygarnij następnego, tyle potrzebujących futerek jest wkoło
A wątek? Martwy był, to po co zaśmiecać forum. Moooże jeszcze kiedyś, w przyszłości wskrzeszę go
Dobrze że już doszedłeś do siebie zdrowotnie i masz chęć do grzebania w ziemi, mi nic się nie chce i na zmianę nastroju się nie zanosi.
Nadal zdrówka Tobie i rodzince życzę.

Jurku współczuję straty, ale Iwonka dobrze pisze, przygarnij jakąś sierotkę, będzie Wam raźniej. Dobrze że wracasz do normalności, a ulgi z grzaniem to Ci zazdroszczę.

Najważniejsze że najgorsze za Tobą
Pozdrowienia dla Renatki - trzymajcie się cieplutko i zdrowo

Jurek, współczuję odejścia Pażdziocha, wiem jak to boli , ale cieszę się, że z Twoim serduchem jest dobrze.

Super, że serce działa bez zastrzeżeń!
Rozumiem,z e dalie swoje śliczne mnie dedykujesz! Rozhulały się na jesień! Zresztą u mnie też! Warto było cierpliwie czekać!

Znam ten smutek Jurku , ale nowe zwierzątko ukoi trochę ból, może pomyśl o tym. Tymczasem zdrówka życzę i nowych planów ogrodowych które dodają sił

Przyłączam się do życzeń zdrowia,
Najważniejsze., masz już to za sobą.
Ruch na powietrzu to teraz najlepsza rzecz jaką możesz zrobić, żeby poprawić jeszcze zdrowie
Ale mimo wszystko nic na siłę.
Jak Ci się nie chce to daj spokój.
Wypoczywaj.

Dzień jest krótki.Wracam z pracy.Zjem obiad i robi się ciemno.W sumie na prace ogrodowe nie ma za wiele czasu.Coś tam już zrobiłem.Pozbierałem wszystkie klamoty i schowałem do piwnicy.Trochę narzędzi zostawiłem, bo ciągle coś tam grzebie.Trochę niskich marcinków niskich wylądowało na kompoście.Znalazło się nowe miejsce dla rudbekii, które się za bardzo zaczęły panoszyć.Muszę jeszcze coś zrobić z plantacją ciemiernika cuchnącego.W tej chili zabrałem się za floksy, a w zasadzie za te najstarsze.Kiepsko w tym roku kwitły.Okazało się, ze maja ogromne i bardzo zdrewniałe karpy.Podzieliłem, posypałem kompostem i wsadziłem z powrotem .Ciekawe co z nich wyrośnie?Pod ciemiernikami odkryłem dużo malutkich siewek.Nie wiem czy można je jeszcze przesadzać.Przymrozki ścięły sporo roślin i w zasadzie nie bardzo jest co fotografować.Wczoraj zrobiłem wykopki daliom.Sobota była piękna i sprzyjała pracy w ogrodzie.Na razie pogoda sprzyja i coś tam jeszcze zrobię, a reszta poczeka do wiosny.
Pozwolicie, że na Wasze posty odpowiem zbiorowo, bo w zasadzie dotyczyły one jednego tematu.Nowego kotka raczej nie weżmiemy.Iza bardzo chce, ale Renata twierdzi, że takiego kota już nie będzie i nie chce innego.W sumie mamy jeszcze Bolka,który jest wspaniałym zwierzakiem.




Najbardziej ubolewam nad tym, że w górach już od miesiąca nie ma grzybów.Zaglądam w Moje ulubione miejsce, a tam nic.Pozostały tylko fotki.Ten strumyk płynie głębokim wąwozem i po raz pierwszy widziałem w nim tyle wody.Pięknie to wygląda o tej porze roku.




















Dzisiaj w ramach kącika z legendami taka historyjka pióra zdolnego, młodego pisarza z Kudowy.
Bohatera tej legendy znajdziecie na poprzednie stronie.

Są dwie, zupełnie różne legendy dotyczące tego stwora.

Jedna z nich głosi, że tylna część ciała Leśnego Luda siedzi na olbrzymim głazie pod którym jest schowana kudowska bieda!! Od której początkowo wzięła nazwę Kudowa-Zdrój, jak wiecie nazywano ją Chudoba - od czeskiego Bieda! O legendzie, o kudowskiej Biedzie - jak ktoś nie słyszał, pisałem w "Strasznych legendach Hrabstwa Kłodzkiego i okolic" Nie chcąc was przestraszyć - drodzy Kudowianie i zacni turyści, ale nie napisałem jeszcze, że Leśny Lud obserwuje, jak zachowują się mieszkańcy! On siedzi na tym głazie, pod którym jęczy zła i wściekła Bieda. A jak zobaczy, że mieszkańcy Kudowy-Zdrój są niegodziwi, niedobrzy dla siebie, nie pomagają bliźnim to wstanie z tego głazu i wypuści biedę, którą przodkowie mieszkańców zamknęli pod ziemią wieki temu. A jak widać na zdjęciu, Leśny Lud tylko czyha, by wstać! Jego ręce trzymają już mur, a on sam powoli wynurza się spod Góry Parkowej
Ale nie bójcie się, bo jest i druga wersja legendy o Leśnym Ludzie...

Otóż druga legenda głosi, że ten wielkolud-Leśny Lud, siedzi na olbrzymim skarbie, ukrytym pod górą przez samego Liczyrzepę. Skarb ten pozostawił tutaj i kazał go pilnować i oddać mieszkańcom Kudowy, pod jednym jedynym warunkiem‼️

No dobra, pod kilkoma warunkami… W noc świętojańską pod zastygłego Leśnego Luda, równo o północy, powinna podejść do niego, w stroju Ewy, kudowska dziewica przecudnej urody. Wtedy bożek ukryty w ziemi, na widok wdzięków kudowskiej dziewicy, wynurzy zdziwione usta spod góry. W darze dla niego, dziewica powinna przynieść własnoręcznie upieczony kołacz. Wtedy Leśny Lud wstanie całkowicie i odda skarby, na których siedzi jej i mieszkańcom Kudowy-Zdrój!
Jak do tej pory to się nie stało Powodów podobno jest kilka!
1 - w Kudowie nie ma dziewic
2 - dziewice są, ale nieprzecudnej urody
3 - żadna nie podeszła do Luda w stroju Ewy
4 - kołacz nie jest upieczony własnoręcznie, a pochodzi z którejś z zacnych cukierni w Kudowie, z którymi nie mogą równać się wypieki dziewic.
5 - są dziewice i to w dodatku najpiękniejsze na całej Ziemi Kłodzkiej, nawet kołacze mają najsmaczniejsze w okolicy, ale żadna nie chce zostać żona Leśnego Luda, a podobno takie wysuwa żądanie.

Jednak cne kudowskie dziewice i insze białogłowy z okolicy, ta która odda rękę ukrytemu w ziemi bożkowi, niech wie, że Leśny Lud po pocałowaniu go w usta, które wynurzą się spod ziemi, zamieni się w atrakcyjnego i nadobnego młodzieńca. Tak więc do dzieła drogie panie.

Jureczku, góry piękne, a Bolek do kochania i miziania, cudny jest.
Dobrze , że zdrowie wróciło i chęci do dzialania.
Legendy jak zwykle - ciekawe.

Legendy fajne choć w tej drugiej jasny przekaz dopuszcza zbyt wiele możliwości...

Piękne macie lasy w okolicy.. cieszę się, że już wyzdrowiałeś i możesz sobie spacerować

Jureczku, ja jeszcze przesadzam siewki ciemierników, więc może warto spróbować?

P.S. Wszystkie warunki z bajki spełniam, tylko... nie jestem z Kudowy

Legenda jak zwykle świetna
A Bolko cudny

Jurku -ja też tak zawsze mówię po stracie jakiegoś ulubieńca ,ale czas leczy rany a jeszcze jak się przypałęta jakaś sierota to serce mięknie......co do grzybów to u mnie jeszcze są ,ale strasznie robaczywe w tym sezonie,a legendę jak zawsze z przyjemnością się czyta

Jureczku ale Wasz ogród sie rozrósł ,tyle gatunków roślin przybyło .
Biedaku byłeś chory a ja dopiero się dowiaduję -jak to sie stało.
Zyczę Ci dużo zdrowia i szybko nabieraj sił

Bolek cudo! Ja też mam Bolka, tylko syna!

Widoki piękne, uwielbiam takie! Tęsknię za tymi okolicami, bo często tam w młodości na obozach i rajdach bywałam.
Legenda zacna! Szkoda, że nie umiem piec kołacza...

Jurku, szkoda kociaka, tak się przywiazujemy do nich.

Floksy lubią, jak się o nie zadba, powinny Ci pięknie kwitnąć następnego lata.

A legenda piekna, szczególnie II wersja.
Tak, jak Pola, spełniam wszystkie warunki, tylko ...... spoza Kudowy jestem .

Jureczku widoczki piękne u nas rydze jeszcze są bo dzisiaj teściowa była w lesie i jeszcze przyniosła

Dostałeś już tyle życzeń zdrowia, ale ode mnie jeszcze nie..

Dużo, dużo zdrowia dla Was..!!