Wiesiu, te żółte kwiaty, to pełnokwiatowy bylinowy słonecznik Happy Days
(znalazłam w zapiskach z 2019 ).
Kupiłam, bo były takie wesołe, posadziłam i nic przy nich nie robię
ślimaki też je oszczędzają.
Jeśli będzie kiedyś jakaś okazja spotkania, to przypomnij się,
bo ostatnio obejrzałam je i mogę dla Ciebie uszczknąć sadzonkę.

Danusiu, mnie też czeka jeszcze przesadzanie kilku róż,
ale to od razu wywołuje całą karuzelę przesadzeń .

Mamy piękną jesień, złotą, nieśpieszną.
Jak zawsze chcę to wykorzystać, żeby nacieszyć oczy kolorami.
Brałam udział w zorganizowanym wyjeździe w Sudety,
krótkim, ale intensywnym.






Trochę mi było mało, więc idąc za ciosem od razu pojechaliśmy w Bieszczady.



Mieliśmy ze sobą Inkę a wprowadzili zakaz wchodzenia z psami do Parku,
więc musieliśmy się rozdzielić i byłam pod połoniną zamiast na połoninie,
ale i tak było pięknie, pogoda dopisała, przemierzałam z Inką doliny.
Na mniej uczęszczane szlaki poza parkiem nie odważyłam się po tym,
gdy zauważyłam nad rzeką kupę niedźwiedzia i mając na uwadze tablice informacyjne,
jak się zachować przy spotkaniu z tym sympatycznym misiem
(tym bardziej, że byłam z psem).

A tu nasze Roztocze pobliskie, warte czasu, na fotce Zwierzyniec.

.

W ogrodzie kolorowo, korzystam z pogody, kiedy tylko czas pozwala.
Prawie wysadziłam zakupione cebulki, choć nie wiadomo czy nie padną łupem myszowatych.
Wczoraj wykopałam dalie, bo już je dopadł przymrozek.
Uprzątnęłam też liczną doniczkolandię, która już straciła na urodzie.
Zutylizowałam liście kasztanowca, żeby ograniczyć szrotka.
Pozostałe są sukcesywnie wdmuchiwane na rabaty.

Zdjęcia mnie rozczarowują, bo nie oddają tych pięknych kolorów i nastroju jesiennego ogrodu.

Eluś super widoki Bieszczady są piękne o każdej porze ale nie mów tego czasem głośno bo Piotrek je uwielbia i mógłby tam jeździć co roku a ja chciałabym jeszcze inne miejsca zobaczyć

Bardzo lubię Bieszczady, z rozrzewnieniem wspominam miesięczną majową praktykę
(w okolicach Cisnej, Kalnicy, Wetliny), w czasach, gdy Bieszczady były jeszcze naprawdę dzikie
i szlaki nie wiodły po utwardzonych ścieżkach.
Drewnianego hotelu robotniczego, w którym wówczas mieszkałam już nie ma,
ale widok na Smerek jest ciągle ten sam .
Także wcale nie dziwię się Piotrowi, choć warto zobaczyć też coś nowego.

Ha, więc jednak nie odpuszczasz łatwo roboty .

Piękne to pierwsze sudeckie zdjęcie .

Marcinki robią robotę. Nieszczególnie je lubię o innych porach roku, ale przyznaję, że zaczyna mi brakować kwiatów jesienią .

Następna, która mnie dołuje , pracuje zawodowo, w ogrodzie ogarnia i nawet jednoroczne juz poprzątała, a do tego ma czas na wycieczki w góry . A u mnie zdechłe begonie stoją na tarasie
Stanowczo jakies korepetycje z logistyki by mi się przydały

No widzisz Marta, są ogarnięte kobitki na forum! Jedno napiszę na pocieszenie- mrozy wszystko wyczyszczą .... jeśli przyjdą.

Bieszczadzkiej włóczęgi zazdroszczę, bo nie byłam tam ponad 30 lat. Mnie także nosi, aby gdzieś wyskoczyć, zwłaszcza, ze pogoda dopisuje, ale niestety- boję się jeszcze jeździć na dalsze odległości. Czasem myślę, źe powinnam wsiąść w auto, po prostu ruszyć i niech się dzieje wola ... Widziałam twój wpis w 'Kapliczkach...', tylko jedna załapała się na fotkę?

Elu, nie marudź, pięknie masz w ogrodzie
Sudecki staw cudowny

Efkaraj napisał: Sudecki staw to chyba po czeskiej stronie.

A ja w Bieszczadach jeszcze nie byłam, chyba powinnam tam w końcu się wybrać... W Sudetach też byłam chyba tylko 3 razy, a mam blisko, mogłabym jeździć co roku A piękne są!

Widoki miłe, te wyjazdowe i te ogrodowe...

Wstyd się przyznać, ale w Bieszczadach nie byłam... córka mnie wyręcza, a potem opowiada
Ale fotki obejrzałam i jestem zachwycona.

Oj i ja za Bieszczadami tęsknię..! Może jakiś jesienny zlot w okolicy (no bliżej lub dalszej.. ) zrobić...?

Elu, jak to mówią ogarnięta z Ciebie kobita... pomyślałam dokładnie jak Marta...

Też zżymam się na fotki, że nie oddają tego uroku, światła, nie mówiąc już o zapachu jesiennego ogrodu...

Edytko, pewnie o planach emerytalnych mówiłam w gorączce .
A tak serio, mam teraz super warunki, przeniosłam się do nowego budynku,
mam dużo miejsca (dwa pomieszczenia) plus zaplecze socjalne i sanitarne na wyłączność.
Jednak nie dam się namówić na kolejne dwa lata.
Marcinki są ładne w dużych plamach, tak 2-3 lata, potem wyrywają się spod kontroli.

Marta musisz przyjechać zakopać "doła" i na te korepetycje .
Zobaczyłabyś, że sporo do zrobienia zostało.
Długi świąteczny weekend też wybyliśmy na południe, więc sezon nie zamknięty.
Dokupiłam cebulek (krokusy i narcyzy) na łąkę i czekam teraz na odwilż .

Polu, może jednak zaczekaj z wyjazdami do wiosny, pogoda się ustali i zdrowie ustabilizuje.
Bieszczady poczekają, chociaż uważam, że tam jesienne widoki, zapachy i dźwięki (ptaki) nie mają sobie równych.



Po szlakach chodziłam z psem; smycz i plecak to już nadto, także nie zawsze miałam aparat, fotek mało.

Ewo, czasem trzeba pomarudzić.
Ostatnio wróciłam do fotek z maja i czerwca, i wiesz, wtedy to było ładnie w ogrodzie.
Jeziorko (a właściwie zalany kamieniołom) po czeskiej stronie Gór Stołowych, jest piękne i baaaardzo głębokie.
Byliśmy tam bardzo wczesnym rankiem, więc światło i lekka mgiełka dodawała mu tajemniczości.

Jurku, tak - to jezioro w Skalnym Mieście, po czeskiej stronie.
Byłam też na Szczelińcu i Błędnych Skałach.
W każdym miejscu trochę inaczej, ale wszędzie przepięknie.
A czemu chowasz się do tej czarnej dziury

Miłko, chciałoby się wszędzie być, ale że w Bieszczadach nie byłaś?
Z Twoimi umiejętnościami fotograficznymi ??????

Ave, opowieści córki to nie to samo.
No trzeba się wybrać w Bieszczady, może nie koniecznie od razy na połoniny, choć tam chyba najpiękniej.
Moim zdaniem Bieszczady są bardziej wymagające kondycyjnie niż Góry Stołowe.
Aha, cieszę się, że Cię widzę .

Nelu, gdy oglądam zdjęcia z lata, to już nie widzę, że są takie niedoskonałe względem oryginału,
ale to chyba dlatego, że już trochę zapominam jak było i tęsknię za latem.
Co do zlotu w Bieszczadach, hm.... mamy tam w pobliżu "swojego" człowieka?

Pierwszy atak zimy już był, choć niezbyt śnieżny i mroźny.
Ogród poszedł spać, niewiele jest do fotografowania.
Trawy jeszcze nie powiązane, więc powiewają.





A w domu ostatnie jesienne kwiaty z ogrodu.

Ja się nie chowam, tylko z niej wyłażę,bo dawno Mnie tu nie było.
Cieszę się, że udała się wycieczka w Moje Górki.
One są coraz popularniejsze.
Błędne Skały widzę z okna gdzieś na horyzoncie.

Ciągnie mnie w Bieszczady, ale to naprawdę jest daleko! Do Kolonii jest bliżej! Ale może jeszcze kiedyś...

A jak w Bieszczady, to na wędrówki. No i tu mam dylemat. Mój sprzęt fotograficzny jest naprawdę ciężki i mam problem, żeby z nim przejść 2-3 kilometry, a co dopiero 20

Elu, masz przepiękny sierpniowy ogród.
Zresztą ten jesienny też. Czytam, że u Ciebie też robi się coraz bardziej cieniście.
Nie wiem, czy będe w stanie pogodzić się z utratą słonecznych stanowisk.
Chciałabym i ogród cienisty i słoneczny.
Co to za roślinka na komary do oczka?
Sąsiedzi jak usłyszeli, że będę robiła oczka zmartwili się, że będzie plaga komarów.
A tu niespodzianka. w tym roku praktycznie komarów nie było.

Poczytałam , pooglądałam i powzdychałam !
Teraz tylko byle do wiosny !!!!

Co za widoki przepiękne jak nowe rodki wsadziłaś ? opatulone ? moje pod namiocikami z agro czekają na wiosnę .Pozdrawiam .

Jurku, w bardzo pięknych stronach mieszkasz ,
nawet myślałam o Tobie i Renacie w czasie tego wyjazdu,
ale grupowe wyjazdy rządzą się swoimi prawami i na nic nie ma czasu.

Masz rację Miłko, w Bieszczadach wszędzie daleko i ciężko targać ze sobą sprzęt.
Warto wziąć rower, jeśli jest taka możliwość.

Gosiu, zapomniałam nazwy tej rośliny do oczka wodnego, mam ją od Iwonki, dopytam.
Wygląd ma bardzo niepozorny. Jak jest "dobry" rok na komary, to rozmnażają się wszędzie.
Miałam taka wylęgarnię w parcianej beczce na wodę pod rynną, nakryłam ją moskitierą i pomogło.

Olusiu, przecież wiosna była dopiero co, tytuł wątku zobowiązuje , więc byle do wiosny.

Wiesz Ewo, chyba nie jest ze mnie dobra pani ogrodu, jeszcze nigdy nie okrywałam swoich rodków
Podlałam dobrze jesienią opróżniając beczki z wodą i muszą sobie poradzić.
Posadziłam w tym roku dwa rh; odkupiłam sobie w B. uschłego "Petera Alana"
i uratowałam 'Red Jacka' z mijanej po drodze szkółki.
Podczas wczorajszego obchodu zauważyłam, że nie widać tych maluchów spod śniegu.
Inne też mniej lub bardziej zasypane śniegiem, ale nie będę go strząsać, żeby nie połamać im gałęzi.

Aco w ogrodzie?
W ubiegłą sobotę wysadziłam resztę kwiatów cebulowych (krokusy, tulipany, narcyzy, czosnki)
i zasadziłam czosnek zimowy na warzywnej rabacie.
To był ostatni dzwonek na takie prace, bo w niedzielę rankiem wszystko było zasypane śniegiem.
Od tygodnia jest tutaj zima, tak niegdysiejsza, z koniecznością odśnieżania niemal codziennie.
I nie mam już dylematu, czy zająć się czymś w domu, czy w ogrodzie .

Pokażę mój zimowy ogród. Najlepiej tam iść w mężowych kaloszach, bo wysokie.
Chodzę do kompostownika przekopaną przez śnieg wąską ścieżką wzdłuż warzywnika,
a do karmników na przełaj .



Pies wybiera ścieżki, zmarzlak szybko wraca do domu.



Widać, jak śnieg przygiął do ziemi żywopłot z tawuły,
punktem odniesienia jest wysokość tunelu.



Jeszcze trochę zimy - różanka w śniegu:



Można się pobujać, bo pańcia zapomniała zdjąć krzesełka .

Czyli uporałaś się z cebulowymi? Mnie to jeszcze za kilka dni czeka- ma zrobić się niebezpiecznie (!!!) ciepło, bo w zapowiedziach widziałam 11C.
Elu, gdybym ja miała tyle, a nawet połowę śniegu, jaki masz w ogrodzie, to niczego nigdy nie musiałabym zabezpieczać. Niestety, u nas często występują suche mrozy i one wykończyły mi sporo roślin. Nieokryte pąki rodków o niższej mrozoodporności brązowieją i tyle jest mojej radochy. W tym roku, zobaczyłam pierwszy raz od kilku lat kwiaty niektórych odmian, bo zimą mróz nie przekroczył magicznej granicy -22C.
Te tawuły piętrzące się nad warzywnikiem wyglądają bosko!

Ale śnieguuuu masz
U mnie trochę nasypało, ale nie aż tyle. Cieszę się z tej białej pierzyny, i raczej martwi mnie ta zapowiadana plucha na święta.
Nie wiem dlaczego, ale rodki mnie jakoś nie kręcą, chociaż u mojej siostry wiosną wyglądają zjawiskowo. Zakodowałam sobie, że są problematyczne i dałam sobie spokój.