Przypomniało mi się stare moje zdjęcie - poradnik, jak sadzi się jemiołę!!!

Miłko bo nikt by tego lepiej nie zrobił

Witaj Dagmaro.
Z przyjemnością poczytałam co tam u Ciebie się dzieje, obejrzałam cudne zdjęcia z wypraw górskich i z ogrodu. Przyznam, że nigdy bym się sama w nocy nie wybrała na żaden szlak, nie dlatego, że bałabym się ciemności, ale dlatego, że to jest bardzo niebezpieczne przy takim oblodzeniu. Nigdy też bym nie puściła w taką nocną trasę nikogo aby sobie sam poszedł.
Pozdrawiam serdecznie i czekam na kolejne piękne zdjęcia i ciekawe opowieści.

Fajny sposób na jemiołę, trzeba tylko patrzeć gdzie się staje i żadnych całusów

Ewuś dziękuję to była wyjątkowa sytuacja mam nadzieję ze więcej samych wyjść nie będzie
Pogoda od kilku dni fantastyczna dzisiaj mamy 12 st,ale halny głowy urywa,z rana ugotowałam bigos,krokiety z kapustą i grzybami do tego sałatka jarzynowa ze swoich warzyw i barszcz czerwony
Po ostatnim wypadzie na wschód słońca moich kilka zdjęc można podziwiac w Krakowskiej gazecie
Tym razem mąż szedł razem ze mną bo syn starszy spakował najmłodszego do szkoły,oczywiście wstałam o 4 aby się spakować,bo nie byłam pewnej pogody do północy było pochmurnie.
Do termosu zrobiłam herbatkę z sokiem z moich czarnych porzeczek mężowi kanapkę bo ja po weselu muszę sie odchudzić.Na Krowiarki wyjechaliśmy na 5 i mieliśmy dwie godziny czasu,na parkingu jeden samochód stal z Warszawy i widzielismy światełka ze ktoś na szczyt idzie.We czwartek ciepłe powietrze juz dotarło więc ubraliśmy się nie za ciepło,Do Sokolicy szlak pokryty był mokrym śniegiem szliśmy powoli bo az 45 minut,dalej szlak niby był przetarty ale zaspy były po pas i bardzo źle nam się szlo,po wyjściu na Kępę wiedzieliśmy że będzie piękny wschód slońca,turystów z Warszawy mineliśmy bo co chwilę zatrzymywali się aby to piękno uchwycić
Nie zapomnę uśmiechu Pani w moim wieku, jej szczęście wypisane bylo na twarzy kocham takich ludzi którzy doceniają to co ich oczy widzą.Potem na szczycie mąż robił jej zdjęcie i powiedziala ze są w Rabce na rehabilitacji z dziecmi i dziękuję mężowi że pozwolił jej iśc na wschód słońca z ojcem,a on zostal przy małych dzieciach
Dzisiaj ukopaliśmy z synem,troche czosnku niedźwiedziego,wysprzątałam gołębnik.
łodygo my na pocałunki pod jemiołą jestesmy za starzy







Tak wygląda świtanie na Kępie








I jak w takich widokach się nie zakochać.

Daguś górskie fotki cudowne i ogrodowe cudowne -ile energii jest w tych kolorach dalii....już tęsknię za takimi widoczkami

Jak dobrze się patrzy na kolory w ogrodzie! Teraz nie jest u nas źle, bo jesień łaskawa i jeszcze sporo kolorowych liści w ogrodzie, ale niebawem i to zniknie więc będziemy żyć wspomnieniami i planami!

Zanetko dziękuję teraz góry mnie trzymią przy życiu,ale jak za oknem szaruga to można choroby dostać,Adwent się zaczął dzień krótki,żyjemy przygotowaniami do świąt.Trochę sprzątam dom,jednak gdy dzieci wróca ze szkoły to tego sprzątania nigdzie nie widać.Chodzę do kościółka codziennie na roraty bo to najpiękniejszy czas taki radosny,a z drugiej strony czas oczekiwania narodzin Jezuska.
Sniegu nam dopadało 20 cm,świeży wygląda przepięknie zwierzyna schodzi z gór,i próbuję wejść do ogrodu,muszę okryć azalie bo zając za niedługo przez płot przeskoczy,bo chodnik odmiatają i odkłada się przy płocie warstwa grubego śniegu.
Za wiosną i latem tęsknię,jednak już za kilka tygodni dnia zacznie przybywać i będzie z górki

Miłko zostało nam dla poprawy humoru i samopoczucia po wspominać miniony rok,piękny był ogrodowo,chociaż strasznie mokry,tęsknię za wyjsciem na szlak kiedy na zwykłym szlaku kurzyło sie z pod butów
Wspominam upalne lato,z łezka w oku,jak przegladam kwitnące dalie
Już nie moge się doczekać,marca kiedy zacznę przeglądać karpy dali.U mnie prawdziwa zima nie wiem czy śnieg dotrwa do swiat,bo Barbara byla po lodzie,pewno przyjdzie odwilż i będzie chlapa pod nogami.Dzisiaj wyszło przepiękne słońce aż chciało się żyć.
W piątek tydzień temu zachciało mi się przecierać szlak na Babią,w niektórych miejscach śnieg miałam po pas przedzierając się przez zaspy,wróciły wspomnienia z dzieciństwa,gdzie w zimie kazda wolną chwilę spędzalo się na polu,ubijajac trasy,na sanki,narty,jeździlo się na worku foliowym wylożonym sianem były to czasy skromne ale przepiękne.










A teraz dzisiejsza cudna zima u mnie

















A to Babia z tygodnia.

Ale piękna zima, zazdroszczę Ci krajobrazu i widoków, a jeszcze tak niedawno kwitły dalie.

Jeszcze chciałam napisać a'propos poprzedniego Twojego posta! Na pocałunki pod jemiołą nikt nie jest za stary!

Piękne zimowe widoki! Wycieczki jak zawsze zazdraszczam!

Byłam ostatnio w Świeradowie. Też sporo chodziłam po górach, ale tyle śniegu to nie było

Cudne widoczki i cudne fotki robisz

Dagusiu, magicznych Świąt!

Dagusiu! Jak pokazujesz takie piękne górskie widoki, nie potrzebujemy daliowych wspomnień, bo jest tak pięknie!

Łodygo po pięknej zimie zostały wspomnienia chociaż co tydzień nasza okolica robi się biała na kikanaście godzin,śnieg praktycznie w poranek wigilijny stopniał,wiedziałam ze tak będzie bo Barbara była po lodzie,a to jedyne przyłowie które się sprawdza od lat.
Po przygotowaniach światecznych jak,co roku zostanie trochę sadła na brzuchu coraz bliżej styczeń,więc dnia nareszcie przybywa

Miłko święta minęły i zapomniałam o pocałunku pod jemioła w pośpiechu ,wiem ze zimę pięknie się fotografuje,ale praktycznie dwa tygodnie były bez slońca,a tego nie lubię można depresji się nabawić. Slońce wylazło w Boze Narodzenie na cały jeden dzień wraz z nocą piękny byl by zachód i wschód na Babiej,jednak goście ważniejsi .

Aguśka dziekuję,bo Babia to taka góra ze w jednym miejscu,wywieje wszystek śnieg a w drugim nawieje 2m,teraz sa takie zimy,ze kilka dni ze śniegiem a potem przychodzi halny,który potrafi wszystko stopić.Po ostatnim halnym,las wyłamany,cięzko sie chodzi bo nawet na szlaku wiatrołomy leżą.

Neluś dziekuję,staram sie aby były magiczne.zawsze je przeżywam z łęzka w oku,na wspomnienia o tych których z nami juz nie ma,a teściowa własnie równy rok jak rozchorowała się przed samymi świetami i w styczniu odeszła,
Do puki miałam małe dzieci,u niej była Wigilia,wszystko przygotowywała,ja robiłam barszcz czerwony i smażyłam ryby,gotowałam uszka.Od trzech lat robie Wigilie u siebie,Choinkę mąż przyniósł z lasu,od lat musi byc od ziemi do sufitu.
Siostra w srode zadzwonila mi że przyjechala do Polski na święta z dziećmi,byly to naprawde wyjątkowe świeta gościłam w swoim domu,całe swoje rodzeństwo 2 siostry i 3 braci ze swoimi dziećmi dojechała jeszcze ciocia siostra mojej mamy ze swoimi dziećmi.
W pierwszy dzień świat moje dzieci pojechały do babci samochodem a my z meżem przez góry poszliśmy na nogach,pogoda byla jak na wiosne,buty ubrudziliśmy jak świnki.



Tyle mieliśmy śniegu przed Wigilią ale górami bylo pieknie ośnieżone.









Wierzchołki gór w Tatrach wynurzają sie jak wyspy.






Z dziećmi




A tu szlak świąteczny.










To moje rodzinne strony,domy u góry stoja puste bo ludzie poumierali,i majatki sa nie podzielone :(mój rodzinny dom jest na dole zielony dach obok czerwonego.
Wiosna i płonące lasy bukowe są najpiekniejsze na świecie w tym niesamowitym miejscu.
Pola z jasna zielenią sa gospodarowane przez moja mamę,a tak to wszystkie pola leżą odłogiem,kiedys tetnily życiem rolniczym




Tu też troche rodzinnych stron.

Daguś-lubię do Ciebie zaglądać i jesteś dla mnie wzorem pracowitości a także podziwiam Twoją radość z codziennego dnia i pasję do górskich wędrówek a kaloriami to Ty "chudzielcu" się nie przejmuj-bo na pewno szybko je spalisz,pozdrawiam

Żanetko dziękuję ja jakoś nie mam weny pisać innym jeszcze jak piekna pogoda to ładuję baterie w moim organizmie aby w te pochmurne dni nie dostać bzika domowego.Niby zima ale snieg tylko powyżej 1000 m od jutra ma się to zmienić więc czekamy na śnieg.W trzech Króli mieliśmy 12 st ciepła ogród i roślinki nie wiedzą czy to zima czy wiosna krokusy pchaja się na góre,Ja jak duszek, kiedyś napisała Ewa F, wyczekuję słońca o wschodzie aby wypędzić na Babią Udało mi się zarazić tą miłością do wschodów na Babiej setki miłośników gór jedni chcą abym napisała im czy wschód słońca będzie piękny,inni abym ich tam zaprowadziła Tak czy siak jak Sławomir pociągnął za sobą tłumy tak ja mam swój Fan Klub miłośników górskich.
Na Starym roku pomimo soboty w ciężkich i trudnych warunkach podziwialiśmy wschód słońca w 7 osób natomiast wczoraj na szczycie było 200 osób jak dla mnie tłoczno ale byłam ze znajomymi to znaczy znalazłam ich w tłumie, chociaż nigdy wcześniej ich nie znałam osobiście, bo byłam sama,mąż był w pracy.
Jak to mówią byle do wiosny.Wczoraj zaraz po wschodzie słońca się zachmurzyło a dzisiaj już mróz mniejszy i trochę chmur na niebie.






Widok na zachodnia stronę Zawoi


Tak człowiek wyglada przy zadymce wietrznej

Wczoraj obawiałam się tez wiatru,jednak Babia tym razem nas zaskoczyła po mimo zimna wiatru nie było.
Jak zwykle w nocy nie mogłam spać o 24 zaczęło sie wypogadzać bo trąbili że będzie słońce od 4 dni.
Wstałam o 4 a że sama szłam to spakowałam się w kilka minut wiedziałam tez ze nie mogę za wczesnie wyjechac bo po dojściu na szczyt zmarzła bym niemiłosiernie
Przed 5 byłam na parkingu na Krowiarkach,okryłam kocem szybe aby mi nie zmarzła i wywietrzyłam środek samochodu,aby od środka nie musiałam skrobać szyby,polecenie męża
samochodów było dużo,wiec spokojnym krokiem ruszyłam na szlak,ubrałam raczki bo spodem było lodowisko,mijając wszystkich przy podejściu pod Sokolicę,uwielbiam ten odcinek bo najwięcej wszystkim daje w kość.Po wyjściu na Sokolicę wszyscy odpoczywali ja poszłam dalej tym razem w ślimaczym tępię bo do wschodu miałam 2h
Po dojściu na Kępę zrobiłam sobie 20 minut przymusowego postoju pijac herbatkę ze sokiem czarnej porzeczki
O 6 ruszyłam dalej,teraz inni mnie wyprzedzali bo nie ma nic gorszego jak czekać długo na szczycie Doszłam do Gówniaka tak sie nazywa kolejny szczyt przed Babią,znalazłam sobie osłonięte ustronne miejsce gdzie popijałam herbatkę i podziwialam budzący sie brzask,turyści mnie mijali ale nie wiedzieli że tam sobie siedze,o 7 ruszyłam szybkim krokiem aby dotrzeć do szczytu,kiedy dotarłam na szczyt o 7,20 zaczęłam wzrokowo szukać koleżanki i od razu ich poznałam,szcześciu nie było końca.











Koleżanka














Bajkowa szadź.

Bajkowe widoczki bohaterko moja ,to mówisz Daguś ,że tylu jest chętnych do podziwiania świtu na Babiej.....podziwiam

Jest bajecznie Daguś!

Tak Żanetko w soboty i niedziele potrafi być dużo miłośników wschodów słońca, zimą mniej a latem może być ich nawet 2 tysiące dlatego staram się przez cały rok chodzić na wschody w tygodniu jak ludzi mało teraz tak się złożyło że wybrałam niedzielę bo ta zima przeważa frontami wypogadza się zaledwie na jeden dzień, żeby podziwiać piękna szadź i śnieg trzeba iść na wysokość 1000m,
Cały tydzień było pochmurno,kręćka można dostać.
Wiosna coraz bliżej i to cieszy,przejrzałam karpy dali i jak zwykle niektóre zaczęły gnić,chociaż maja idealne warunki,sucho przesypane trocinami i temp ok 6st. część oczyściłam i zasypałam ziemią albo zgnija albo zaczną rosnąć.

Miłko każde przebywanie w górach ma swoja magie jeszcze jak mogę to wszystko przeżywać osobiście to do szczęścia potrzebuję zdrowia i silnej woli aby po mimo dużej odległości w mrozie i pod górę tam dotrzeć.Wczoraj wybrałam się na Mosorny Groń około 13.40.Ubrałam buty zimowe nad kostkę i w żaden sposób nie mogłam przejść przez mały potok kamienie zlodowaciały.Nie chcialo mi się wracać do domu po gumowce i ściagać buty.Po ostatnich wiatrach drzewa wiszą nad potokiem że mozna po nich przejść,ale są wąskie i lezą dwa metry nad woda jezeli się poślizgnę to wpadam prosto do wody,do tego nie moglam znależć żadnego patyka aby się nim podeprzeć,z Bożą pomoca jakość przeszłam a z powrotem wracałam wyciągiem,dobrze ze do 16 tylko działa.










Wchodzenie na Mosorny Groń zajmuje mi 1 godzinę,i dalej na Halę Śmietanową nie cała godzina,kiedyś latem wybiegłam od domu na Zachód slońca na Halę Śmietanową w ciągu godziny,nikomu nie polecam myślałam że mi serce pęknie.


Te gałązki roślinek to przekwitnięty dziurawiec przysypany śniegiem,


Zdjęcie z lata
Wierzcie mi już wiem gdzie w górach rosną niektóre kwiaty na szlakach






Tu moja księżniczka na innym spacerze






Od czasu do czasu zawiewała mgłą.


A tu juz inny szlak z Zawoi Czatoży

Dagusia, Ty to wiesz, że żyjesz kobieto!
Nigdy nie widziałam tak cudnej zimy jak na tych fotkach!